ကင္းပံုရြက္နဲ႔ ေရယုန္နာ

ကင္းပံုပင္သည္ အိမ္ေနာက္ေဖး ျခံစည္းရိုး၊ ေျမလြတ္ေျမရိုင္းမ်ာတြင္ အေလ့က်ေပါက္ေရာက္သည့္
ႏြယ္ပင္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ေပ (၁၀၀)ေက်ာ္ျမင့္ေသာ အပင္ေပၚတြင္ တြယ္မိပါက ထိုအပင္ထိပ္အထိ တြယ္တက္ေပါက္ေရာက္ ရွင္သန္ႏိုင္သည္။ သရက္၊ မာလကာ အပင္ငယ္မ်ာတးြင္ တြယ္မိပါက ထိုအပင္မ်ားေပၚတြင္ အရိပ္မထိုးႏိုင္ေအာင္ အုပ္ဆိုင္းေပါက္ေရာက္တတ္သည္။ အတြယ္ခံရေသာ အပင္သည္လည္း ေသဆံုးသြားတတ္သည္။
ကင္းပံုပင္သည္ ေႏြေႏွာင္းကာလသို႔ေရာက္လွ်င္ အျမစ္ႏွင့္ေဝးေသာ ႏြယ္ႏွာေမာင္းတို႔မွာ 
ေျခာက္ေသြ႔မည္းက်ဳ႔ံ၍ ေသသြားတတ္သည္။ မိုးတြင္းသို႔ေရာက္လွ်င္ အျခားအဆစ္ေနရာမွ ႏြယ္ႏွာေမာင္း သစ္မ်ား ထပ္ထြက္ကာ ျပန္လည္ရွင္သန္သည္။ ႏြယ္ႏွာေမာင္တို႔သည္ အစိမ္းရင့္ေရာင္ရွိျပီး ေျပာင္ေခ်ာသည္။ ၾကာ၍ရင့္သြားလွ်င္ ၾကမ္းတမ္းျပီး မြဲေျခာက္ကာ အဖုေလးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။ 


ကင္းပံုရြက္မွာ အေဝးမွၾကည့္လွ်င္ အသည္းပံုသ႑ာန္ရွိသည္။ တိတိက်က်ဆိုရလွ်င္ ရွစ္ေထာင့္ခ်ိဳးရွိျပီး အညႇာေနရာ၌ ခ်ိဳင့္ဝင္ေနသည္။ ရြက္ေၾကာမ်ားထင္ရွားျပီး အရြက္၏အေပၚ မ်က္ႏွာျပင္သည္ ကလိုရိုဖီး မ်ားစြာပါရွိေသာ သစ္ရြက္မ်ားကဲ့သို႔ အစိမ္းရင့္ရင့္အေရာင္ရွိျပီး ေအာ္ကမ်က္ႏွာျပင္မွာ လြန္စြာေဖ်ာ့ေသာ အစိမ္းေရာင္ရွိသည္။ အရြက္ညႇာတံမွာလည္း အစိမ္းရင့္ေရာင္ ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး ဦးဘသင္ျပဳစုေသာ ရႈေတာ္မူ ေဆးအဘိဓာန္တြင္ ကင္းပံုရြက္သည္ ခ်ိဳ၏၊ စဥ္းငယ္ ငန္၏၊ သလိပ္ကို ႏိုင္၏၊ ေလကိုလည္း
ေၾကေစတတ္၏ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။


ကင္းပံုအပြင့္မွာ အျဖဴေရာင္ျဖစ္သည္။ လြန္စြာလွပသည္။ အစိမ္းႏုေရာင္ ကလာပ္ေပၚတြင္ အျဖဴေရာင္ ပြင့္ဖတ္မ်ား တင္ထားသည့္ပံုသ႑ာန္ရွိသည္။ ပြင့္လႊာတြင္ ကတၱီပါသားကဲ့သို႔ ေသးငယ္ေသာ လႈိင္းတြန္႔ေလးမ်ားရွိသည္။ ပြင့္လႊာ ၅-ခုပါသည္။ ကင္းပံုပြင့္အား ေမွာက္ထားလွ်င္ ေခါင္းေလာင္းပံုသ႑ာန္ ရွိသည္။


ကင္းပံုသီးမွာ ငယ္လွ်င္ သခြားသီးႏွင့္ဆင္တူျပီး ရွည္ေမ်ာေမ်ာေလး ျဖစ္သည္။ အစိမ္းေရာင္ရွိျပီး အျဖဴစင္းမ်ား ပါသည္။ တျဖည္းျဖည္း ဆလင္ဒါပံုသို႔ ေျပာင္းလာျပီး အလံုးႀကီးလာလွ်င္ လိေမၼာ္သီး၊ ပန္းဦးတို႔ကဲ့သို႔ လံုးဝန္းလာျပီး အေရာင္အဆင္းမွာလည္း လိေမၼာ္ေရာင္၊ အနီရဲရဲအေရာင္မ်ားသို႔  ေျပာင္းသြားျပီး လြန္စြာလွပပါသည္။ ရငေတာ္မူ ေဆးအဘိဓာန္တြင္ ကင္းပံုသီးသည္ ခါး၊ ငန္ အရသာရွိ၏။ ေလကို
ႏိုင္ေစတတ္သည္။ ေသြး၊ သလိပ္ႏွင့္ ေတေဇာဓာတ္ကို ႏိုင္ဟ၏ု ေဖာ္ျပထားပါသည္။


က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ထုတ္ေဝေသာ ျမန္မာအစားအစာ၏ အာဟာရ-စာအုပ္၌ ကင္းပံုရြက္ အေလးခ်ိန္(၁၀၀)ဂရမ္တြင္ ပါဝင္ေသာ အာဟာရတန္ဖိုးမ်ားမွာ (၂၀)ကယ္လိုရီ၊ ပရိုတင္းဓာတ္ (၀.၇)ဂ၇မ္၊ ကစီဓာတ္(၅.၂)ဂရမ္၊ ထံုးဓာတ္(၂၅.၀)မီလီဂရမ္၊ သံဓာတ္(၀.၆)မီလီဂရမ္၊ ဗီတာမင္(၈)မီလီဂရမ္ႏွင့္ ဗီတာမင္ဘီ(1) ဘီ(2)တို႔ အနည္းငယ္စီ ပါဝင္ေၾကာင္း သိရပါသည္။


ဆက္လက္၍ ကင္းပံုပင္၏ အျခားေဆးဖက္အသံုးျပဳပံုမ်ားကို က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးဌာန တိုင္းရင္းေဆးပညာ ဦးစီးဌာနမွ ထုတ္ေဝေသာ လက္ေတြ႔အသံုးခ် ေဆးဖက္အပင္မ်ား၊ အတြဲ ၁-တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ 
ပဥၥငါးပါးကို ျပဳတ္၍ သလိပ္ရႊင္ေဆးအျဖစ္ သံုးသည္။ ေခ်ာင္းဆိုးျခင္းကိုလည္း ေပ်ာက္ေစသည္။ အရြက္သတၱဳရည္ကို ဆီးခ်ိဳေရာဂါတြင္ အဓိကသံုးသည္။ အဆုတ္ျပြန္ ေရာင္ျခင္း၊ ပန္းနာေရာဂါမ်ားတြင္လည္း သံုးသည္။ သည္းေျခႏွင့္ဆိုင္ေသာ အဖ်ားေရာဂါ ျဖစ္ပါက ကင္းပံုရြက္ႏွင့္ နံနံေစ့ကို အမွ်စီယူ၍
ျပဳတ္ေသာက္ပါက ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္ပါသည္။ သန္က်ေစရန္ႏွင့္ ဝမ္းသက္ေစရန္အတြက္လည္း သံုးပါသည္။


ကင္းပံုရြက္သတၱဳရည္ကို ႏွမ္းဆီ (သို႔) ေရႏွင့္ေဖ်ာ္၍ နားတြင္ ခတ္ေပးပါက နားကိုက္ေရာဂါ
ေပ်ာက္ကင္းေစပါသည္။ အေရျပားေပၚတြင္ ေပါက္ေသာအနာမ်ား၌ အရြက္ျပဳတ္ရည္ကို လိမ္းေပးပါက ေပ်ာက္ကင္းသက္သာေစပါသည္။ 

ေရယုန္နာေပါက္ပါက အရြက္သတၱဳရည္ႏွင့္ ပြတ္လိမ္းေပးရသည္။ 

လွ်ာတြင္ ပူေလာင္ျခင္း၊ အနာေပါက္ျခင္းမ်ားအတြက္ အသီးမွအရည္ကို ငံုေထြးရည္အျဖစ္ သံုးသည္။ မိခင္ႏို႔ ထြက္ေစရန္လည္း ကင္းပံုသီးကို စားသံုးၾကသည္။ 


ေသြးေဖာက္ျပန္ေသာေရာဂါမ်ားကိုလည္း ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။ အျမစ္ေခါက္မႈန္႔ကို ဝမ္းႏုတ္ေဆးအျဖစ္ သံုးၾကသည္။ အျမစ္စို သတၱဳရည္ကို ဆီးလြန္ေရာဂါရွိသူမ်ား ေသာက္သံုးႏိုင္သည္။  အဆိပ္သင့္ျခင္း ျဖစ္က အဆိပ္ေျဖေဆးအဖျစ္ တိုက္ေကၽြးႏိုင္ပါသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္ကို ဖတ္ရႈမွတ္သားဖူးပါသည္။


ေက်ာ္လင္း (B,Sc-Chem) 

မဂၤလာသတင္းစဥ္  တဆင့္ကူးယူတင္ျပသည္ ။