ျမန္မာႏိုင္ငံ ႏွင့္ သာသနာ့အလံ

ျမန္မာႏိုင္ငံ ႏွင့္ သာသနာ့အလံ

သာသနာ့အလံေတာ္ကို သီဟိုဠ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ အရွင္သီရိ သုမဂၤလာေထရ္ သည္ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ သီဟိုဠ္ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဗုဒၶသာသနာ ကြန္ဂရက္ အဖြဲ႕ႀကီး၏ ဥကၠဌ ေဒါက္တာဂ်ီပီမာလာ
ေဆေထရ္ ၏ ဆႏၵအရ ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ဗုဒၶသာသနာ ကြန္ဂရက္ အစည္းအေ၀းႀကီးကို ဖိတ္ေခၚ၍ အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ (၁၉၅၆) ခုႏွစ္ ဆဌသဂၤါယနာ တင္သည့္ေန႕မွစ၍ အထက္ပါ ကမာၻ႕ ဗုဒၶသာသနာ့အလံေတာ္ ကို သာသနာ့အလံေတာ္ၾကီး အျဖစ္ ေအာင္ျမင္စြာ
အတည္ျပဳလႊင့္ထူႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ၁၉၈၀ျပည့္ႏွစ္တြင္ က်င္းပသည့္ သာသနာေတာ္ သန္႕႐ွင္းတည္တံ့ျပန္႕ပြားေရး ဂိုဏ္းေပါင္းစံု သံဃအစည္းအေ၀းမွလည္း ဗုဒၶသာသနာ့ အလံေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အညီအၫြတ္ဆံုးျဖတ္ၿပီး သံဃနာယက လက္စြဲက်မ္းတြင္ ျပ႒ာန္း ခဲ့သည္။

အလံေတာ္ အဓိပၸါယ္

သာသနာ့အလံေတာ္ႀကီးသည္ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာျခင္း၊ သည္းခံျခင္း၊ စိတ္ထားျဖဴစင္ျခင္းတို႕၏ အထိမ္းအမွတ္ အၿဖစ္ သရုပ္ေဖာ္ထားၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕သည္ ဘုရားရွင္အားအထူးၾကည္ညိဳၾကသျဖင့္ ဘုရားရွင္၏ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ ကြန္႔ျမဴးကာ တရားေတာ္မ်ား ေဟာၾကားေနေတာ္မူခဲ႔သည္ကို ရည္ညြန္းႀကၿခင္းၿဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ အေရာင္ကို အသံုးၿပဳရန္ ဆုံးၿဖတ္ခဲ႔ၿခင္း
ၿဖစ္ပါသည္။

အရြယ္အစား/အေရာင္
• အႀကီး = အလ်ား - ၉ေပ x အနံ - ၅ေပ
• အလတ္ = အလ်ား - ၄ေပ ၆လက္မ x အနံ - ၂ေပ ၆လက္မ
• အလတ္ = အလ်ား - ၂ေပ ၃လက္မ x အနံ - ၁ေပ ၃လက္မ
• အေသး = အလ်ား - ၉လက္မ x အနံ - ၅လက္မ ဟူ၍ ေလးမ်ဳိး သတ္မွတ္ထားသည္။

ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္း ထားသည့္အတိုင္း အလံေတာ္တိုင္ဘက္မွ စတင္၍ သတ္မွတ္ရသည္ရွိေသာ္
1. နီလ = အျပာရင့္ေရာင္
2. ပီတ = အ၀ါရင့္ေရာင္
3. ေလာဟိတ = အနီေရာင္
4. ၾသဒါတ = အျဖဴေရာင္
5. မဥၨီ႒ = ပန္းႏုေရာင္္ ထိုအေရာင္(၅)မ်ဳိးကို ေဒါင္လိုက္ထားရွိၿပီးလွ်င္-
6. ပဘႆရ = ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ တစ္ခဲနက္ ထြက္ေနေသာ အေရာင္ အျဖစ္ အလံေတာ္၏ အစြန္အဖ်ား(အထက္)အေပၚဘက္မွ ေန၍ အျပာ၊ အ၀ါ၊ အနီ၊ အျဖဴ၊ ပန္းႏုေရာင္ တို႔ကိုပင္ အစဥ္အတိုင္း ေအာက္ဖက္သို႔ ထားရွိခ်ဳပ္လုပ္ရမည္။

အသံုးျပဳပံု
ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ႏိုင္ငံေတာ္သံဃ မဟာနာယက အဖြဲ႕သည္ အလံေတာ္ကို သံဃနာယက လက္စြဲ၊ အပိုဒ္(၅)၊ အခန္း(၂၉) ၌ သာသနာ့အလံေတာ္ အခန္း အပိုဒ္(၃၅၅)၌ အသံုးျပဳရမည့္ေန႕ရက္မ်ား သတ္မွတ္ထားသည္မွာ-

(က)အခါႀကီး ရက္ႀကီးမ်ား
1. ကဆုန္လျပည့္ (ဗုဒၶေန႔)
2. နယုန္လျပည့္ (မဟာသမယေန႔)
3. ၀ါဆိုလျပည့္ (ဓမၼစၾကာေန႔)
4. ၀ါေခါင္လျပည့္ (ေမတၱာ အခါေတာ္ေန႔)
5. ေတာ္သလင္းလျပည့္ (ဂရုဓမၼ အခါေတာ္ေန႔)
6. သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ (အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔)
7. တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ (သာမညဖလ အခါေတာ္ေန႔ )
8. တပို႔တြဲလျပည့္ (ၾသ၀ါဒ ပါတိေမာက္ အခါေတာ္ေန႔)

(ခ)ပြဲေတာ္ႏွင့္ အခမ္းအနားမ်ား
1. ၀ါဆိုပြဲေတာ္ အခမ္းအနား
2. အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔
3. ကထိန္ပြဲေတာ္
4. ရဟန္းခံရွင္ျပဳပြဲ
5. ဆြမ္းႀကီးေလာင္းလွဴပြဲ
6. စာျပန္ပြဲ ႏွင့္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္
7. နိကာယစာေမးပြဲ၊ တိပိဋကစာေမးပြဲႏွင့္ ပူေဇာ္ပြဲ
8. ခြင့္ျပဳခ်က္ရ႐ိွၿပီးသည့္ တရားပြဲမ်ား
9. ဘုရားထီးတင္ပြဲ
10. ဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္
11. အသံမစဲ ပ႒ာန္းရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ပြဲ
12. သံဃာ့အစည္းအေ၀း
13. သံဃ၀ိနိစၦယအဖြဲ႕ စစ္ေဆး ဆံုးျဖတ္ရာဌာန
14. ဘာသာေရး၊ သာသနာေရးႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ သင္တန္းမ်ားတို႔ တြင္ အသုံးၿပဳနိုင္သည္။

(ဂ)လႊင့္ထူ အသံုးျပဳနည္း၊ အပိုဒ္(၃၅၈) အထိမ္းအမွတ္အလံအားလံုး၏ အလယ္တြင္ ျဖစ္ေစရမည္။ လက္ယာအစြန္းမွ အေရာင္ငါးမ်ိဳး ေရာယွက္ေရာင္တြင္ အျပာရင့္ေရာင္သည္ အေပၚတြင္လက်္ာဘက္႐ိွေနေစရမည္။ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္တြင္ စိုက္ထူပါက ကားႀကီးမ်ား၏ အမိုးအေ႐ွ႕ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ရမည္။ ကားငယ္မ်ားတြင္ လက္ယာဘက္ အေ႐ွ႕ပိုင္းတြင္ ျဖစ္ရမည္။ သံဃာမ်ားကို ႀကိဳဆိုသည့္အခါ သံဃာပါလာသည့္အခါတြင္သာ တပ္ဆင္ရမည္ဟူ၍ ေဖာ္ျပ ထားသကဲ့သို႕၊

(ဃ)ေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္အခ်က္မ်ား၊ အပိုဒ္(၃၉၅)
1. ရဟန္းသံဃာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ မည္သည့္ဘုရားဖူးယာဥ္တြင္မွ မသံုးစြဲရ။
2. လမ္းေဘး၊ လမ္းခြ၊ ယာဥ္ဆိပ္၊ သေဘၤာဆိပ္မ်ားတြင္ မသံုးရ။

စူးရွေသာ စိတ္ကူးဥာဏ္ ရွိခဲ႔ေသာ စီ ပီ ဂုဏ၀ၯန( ေခၚ )ကာရုိလစ္ ပူဂ်သ ဂုဏ၀ၯန (Carollis Pujitha Gune Wardene) အား ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလုံးတို႔၏ ကိုယ္စား ေလးစားသမွဳ႕ ၿပဳအပ္ပါသည္။
အရွင္စေႏၵာဘာသ(ေရႊဘို)ေရးသားေသာ `သာသနာ့အလံေတာ္´ စာအုပ္နွင္႔ ဒီ၀က္ဆိုက္ မွ မွီၿငမ္းေရးသားပါသည္။
posted by အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ at 9:23 PM 0 comments
Labels: ဘာသာေရး
ဒီလိုလုပ္ရင္ ေကာင္းမလား နွင္႔ မိမိအၿမင္
ဒီလို လုပ္ရင္ ေကာင္းမလား ဆိုတ႔ဲ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကို၀ိမုတၱိသုခရဲ႕ ေဆာင္းပါးကုိ ဖတ္ၿပီး ထင္ၿမင္သလို လြတ္လပ္စြာ မွတ္ခ်က္ ေရးသားေပးပါအုံး လို႔ ေတာင္းဆိုလာတာေႀကာင္႔ စာေရးသူကလဲ ကိုယ္တိုင္ ၿမင္သလို ေရးလိုက္မိတယ္၊ အတိုခ်ဳန္းေၿပာရရင္ မွန္တာေတြ ေရးထားၿပီး အေကာင္းဘက္ကို ဦးတည္ေနတာရယ္ သူ႔ေစတနာေတြကို အထင္းသားၿမင္ေနရတာေတြေႀကာင္႔ နံေဘးကို ပိႆေလးနဲ႔ အပစ္ခံလိုက္ရသလို ထင္မွတ္ကာ လန္႔ၿဖတ္ၿပီး နာေတာ႔ နာတယ္၊ ၀မ္းလဲ သာတယ္ လို႔ ေၿပာရမလို
ၿဖစ္ေနၿပီ။ဒီေနရာမွာ စာေရးသူ ေဆြးေႏြးလိုတာ အခ်က္ ၃ ခ်က္ရွိပါတယ္။

၁။ ၿမန္မာနိုင္ငံအတြင္းမွ သံဃာ အေရအတြက္ နဲ႔ အရည္အခ်င္း၊
၂။ ဒုလႅဘရဟန္းႀကီး က႑၊
၃။ သီဟိုဠ္ ရဟန္းမ်ား ေလာကအတြက္ အေရးပါပုံ၊

နံပါတ္တစ္ အေနနဲ႔ သံဃာေတြ ေပါမ်ားလာတာေႀကာင္႔ မ်ားလြန္းေတာ႔ ဟုန္ သြားပါတယ္၊ အလုပ္မလုပ္ပဲ ေနသူေတြလဲ ဒု နဲ႔ ေဒး လို႔ ေၿပာရမွာပါ၊ ခက္တာက စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ စာသင္တိုက္ေတြမွာ စာခ်ဘုန္းႀကီး လုပ္ခဲ႔စဥ္က ေအာင္ခ်က္ေကာင္းဖို႔ကို သံဃာမ်ားမ်ား ေမြးၿပီး လက္ခံခဲ႔တယ္၊ အဲဒီထဲကမွ မီးခဲေလးေတြ ေပၚထြက္လာေအာင္ ေမြးၿမဴရၿပန္တယ္၊ သံဃာထုကေရာ၊ ဒကာဒကာမ ပရိသတ္ကေရာ ႀကည္႔ရင္ ဒီေက်ာင္းက စာေမးပြဲ ေအာင္ခ်က္ေကာင္းတယ္၊ ဒီေလာက္ပဲ သိတာကိုး၊ ဘယ္ေလာက္ ေၿဖတယ္ ဆိုတာ သူတို႔ လိုက္စုံစမ္းမေနေတာ႔ဘူး၊ ဒါကလဲ သာသနာမွာ ေအာင္ၿမင္ေက်ာ္ႀကားတဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးတပါးရဲ႕ စကားကို အတုယူရတဲ႔ ၿဖစ္စဥ္ေလးေပါ႔။

ဆိုလိုတာကေတာ႔ အရည္အခ်င္း ဆိုတာက အေရအတြက္ ထဲကေန ထုတ္ေဖာ္ရတာမ်ိဳးပါ၊ ဒါေႀကာင္႔ ပရိယတ္ ပဋိပတ္ တခုမွ မလုပ္ပဲ ေနတဲ႔ ေ၀ေလေလ သံဃာေတြကို ဖယ္ရွားပစ္နိုင္ရင္ အေရအတြက္ေတာ္ေတာ္ နည္းသြားၿပီး သာသနာအတြက္ အက်ိဳးမ်ားလိမ္႔မယ္ လို႔ ယုံႀကည္ပါတယ္။

၂။ ဒုလႅဘရဟန္းႀကီး က႑၊

ဒုလႅဘ ရဟန္းႀကီးေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ေၿပာေလ႔ရွိတာက အသက္ႀကီးမွ ၀တ္လာတာ ဆိုေတာ႔ ပရိယတ္ မသင္နိုင္ေတာ႔ဘူး၊ တဲ႔၊ ဒါဆို သူတို႔ရဲ႕ အၿမဲေနရာက ရိပ္သာ မွာပဲ ေနသင္႔ၿပီး ပဋိပတ္ ကိုပဲ ေဇာက္ခ် လုပ္သင္႔ပါတယ္၊ ဒါမွ မဟုတ္ လူ႔ဘ၀က အရည္အခ်င္း ေတြကို ထုတ္ေဖာ္အသုံးခ် လိုရင္ သာသနာ စိတ္ဓာတ္ အစစ္အမွန္ နဲ႔ ပရဟိတ အက်ိဳးၿပဳ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္သင္႔ပါတယ္။

လူ႕ဘ၀မွာ ေက်ာက္ေထာက္ေနာက္ခံ သားသမီး မရွိလို႔၊ မွီခိုစရာမရွိလို႔၊ စား၀တ္ေနေရး အဆင္မေၿပလို႔၊ သာသနာ႔ေဘာင္ ၀င္လာသူေတြက စာေရးသူ သိသေလာက္ ဒုလႅဘေတြ မွာ ၄ ပုံပုံ ၃ ပုံနီးပါး ရွိၿပီး တကယ္ သာသနာကို ၿမတ္နိုးတန္ဖိုးထားၿပီး အစစ္အမွန္ က်င္႔ေနသူက အနည္းစုပဲ ေတြ႔ရပါတယ္။

တကယ္ သာသနာခ်စ္စိတ္ ရွိလို႔ ၀တ္လာသူကေတာ႔ ခြ်င္းခ်က္ ဆိုပါေတာ႔၊ သကၤန္း၀တ္ၿပီးရင္ အခ်ိန္တန္ သပိတ္ပိုက္ၿပီး ဆြမ္းခံလိုက္ရင္ တေန႔အတြက္ စားစရာပူစရာမလိုေတာ႔ဘူးေပါ႔။ က်န္တဲ႔ အခ်ိန္ေတြ
ကိုေတာ႔ ေသာက္လိုက္ စားလိုက္ နဲ႔ သူတို႔ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေတာ႔တာပါပဲ၊
အလွဴခံ ရဲတင္းၿပီး ဖိနပ္ၿပတ္လို႔၊ သကၤန္းအေဟာင္းေလး ၀တ္ၿပီး ၀တ္စရာ သကၤန္းမရွိလို႔၊ စာအုပ္၀ယ္ရ
မွာမို႔ ၀တၳဳေငြ အလွဴခံပါတယ္၊ မနက္ပိုင္း ၁၁ နာရီ ခြဲေလာက္မွာ ေန႔လည္စာ မဘုန္းရေသးလို႔ ေန႔ဆြမ္းတထပ္စာ ၁၅၀၀ ေလာက္ အလွဴခံပါတယ္ ဆြမ္းခံဖို႔ အခ်ိန္ေႏွာင္းေနေလဟန္ - ဆိုတာမ်ိဳးက မႀကာမႀကာ  ႀကဳံေနႀကရပါတယ္၊

ဒီတေယာက္က ေစတနာမပါပဲ အားနာနာ နဲ႔ လွဴလိုက္လို႔ ေက်ာင္းၿပန္မယ္ မထင္ပါနဲ႔ ၊ ေနာက္တေယာက္ကို အလွဴခံေတာ႔တာပဲ။ ငယ္ၿဖဴ သံဃာေတြ က ၀ိနည္းကို ေႀကာက္လို႔ ေတာင္းရမ္း အလွဴခံဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ၀န္ေလးႀကပါတယ္၊ ကိုယ္႔ကို ပစၥည္းေလးပါး လိုရာ မိန္႔ပါဘုရား လို႔ ဖိတ္မာန္ထားသူကိုေတာင္ အလွဴခံဖို႔ ၀န္ေလးတတ္ႀကတယ္၊ သူူတို႔က ႀကီးမွ ၀တ္လာၿပီး ၀ိနည္းကို နားမလည္ႀကပဲ ဒီလို အလွဴခံ ေသာင္းက်န္းေနႀကေတာ႔ သာသနာႀကည္ညိဳသူ ဒကာ ဒကာမေတြမွာ အႀကည္ညိဳ ပ်က္ရပါတယ္၊ ယခု ၿမန္မာၿပည္မွာ အဲဒါေတြ ေပၚၿပဴလာၿဖစ္ၿပီး ေသာင္းက်န္းေနတယ္၊

ဒါေတြကလဲ သာသနာ ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္ေႀကာင္း တခ်က္ပါ၊ ထူးၿခားတာက ၿမန္မာနိုင္ငံ မပါပဲ သီဟိုဠ္အပါအ၀င္ ဗုဒၶဘာသာနိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဒုလႅဘရဟန္းႀကီးမ်ား တခဏၿဖစ္ေစ တစ္ဘ၀လုံးၿဖစ္ေစ သာသနာ႔ေဘာင္၀င္ေရာက္ေသာ ဓေလ႔မ်ား လုံး၀ မရွိဘူး လို႔ ႀကားမိပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္က ငယ္ငယ္ကတည္းက သာသနာ႔ေဘာင္ေရာက္ေနတဲ႔ ကိုရင္ငယ္ ဦးဇင္းငယ္ေတြ ေရွ႔မွာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ လူ႔၀တ္ေႀကာင္ ဘ၀က ဘယ္လို ဘယ္လို ရွဳတ္ခဲ႔တာ၊ ေပြခဲ႔တာ၊ စတဲ႔ စတဲ႔ ကာမဂုဏ္နဲ႔ ပက္သက္တဲ႔ စကားေတြ အေတြ႔အႀကဳံေတြကို ၿမိန္ေရ ယွက္ေရ ေၿပာၿပေလ႔ရွိႀကတယ္၊ တခ်ိဳ႕လဲ ခပ္ႀကြားႀကြားေလး ဘ၀င္ေလဟပ္ၿပီး ဘယ္လို စြံခဲ႔တာ ဘာညာေပါ႔ေလ၊ဒီမွာတင္ ပုထုဇဥ္လဲ ၿဖစ္ၿပန္ ၊ ေသြးသား တက္ႀကြခ်ိန္ ၿဖစ္ေနတဲ႔ ကိုရင္ငယ္ ဦးဇင္းငယ္ေတြမွာ သာသနာမွာ မေပ်ာ္ပိုက္ေတာ႔ပါဘူး ၊ မဂၤလသုတၱံက စကားနဲ႔ ဆို အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ၊ ပါပမိတၱ သံသဂၢ - မေကာင္းမွဳ႕ အားေပးတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေနေတာ႔ မေကာင္းတဲ႔ စိတ္ေတြ ေပၚလာတာ ေပါ႔၊ ပတ္၀န္းက်င္ မေကာင္း
တာနဲ႔ ေပါင္းမိေတာ႔လဲ သံဃာေတြ ပ်က္ဆီးၿပီး ေမ်ာႀကရတာပဲ။

ဒီလို ဒီလို သာသနာဖ်က္ ရဟန္းေတြကိုလဲ စနစ္တက် ဖယ္ရွားၿပီး အက်င္႔ ပဋိပတ္ နဲ႔ ပ၇ဟိတ တခုခု လုပ္ေနသူမွသာ သာသနာမွ ဆက္လက္ေနထိုင္ခြင္႔ ၿပဳၿပီး လက္ခံသင္႔ပါတယ္၊

၃။ သီဟိုဠ္ ရဟန္းမ်ား ေလာကအတြက္ အေရးပါႀကပုံ --

နံပါတ္သုံးအခ်က္က သီဟိုဠ္ သာသနာနဲ႔ ႏွိုင္းယွဥ္ႀကည္႔မိပါတယ္၊ တိုက္ဆိုင္တာက ကို၀ိမုတိၱသုခ အႀကံေပးထားသလိုမ်ိဳး ပညာေရးစနစ္ကို က်င္႔သုံးထားေတာ႔ ဒီနိုင္ငံကသံဃာေတာ္ေတြဟာ လူမထြက္ခင္ကတည္းက လူေတြရဲ႕ စာသင္ေက်ာင္း ပညာေရးစနစ္ေတြမွာ ၀င္ေရာက္ေနရာယူၿပီး စာသင္ေပးေနႀကပါတယ္၊ လခ ကိုလဲ လူေတြလို အၿပည္႔အ၀ ခံစားေစပါတယ္၊ တကယ္လို႔ မေပ်ာ္ပိုက္ဘူး လူထြက္မယ္ ဆိုရင္လဲ စာသင္တဲ႔ အလုပ္ကို ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ၿပီး ဣေၿႏၵရရ Run နိုင္ပါတယ္၊ ဘယ္လုိ လူေတြကမွ အထင္မေသးရဲပါဘူး၊

သက္ေသအေနနဲ႔ ယခု စာေရးသူတို႔ တက္ေရာက္ေနတဲ႔ သီရိလကၤာနုိင္ငံ Kelaniya University က လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူ ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီး Dr. Sumanapala ဆိုရင္ ဦးဇင္းလူထြက္တေယာက္လို႔ သိရတယ္၊ သာသနာ႔ေဘာင္ကေန ထြက္အၿပီးမွာ အဂၤလန္နိုင္ငံ မွာ ဘြဲ႕ယူၿပီး အခုခ်ိန္မွာေတာ႔ တကၠသိုလ္မွာ ဆရာတဆူ လုပ္ေနတာေပါ႔၊

ေၿပာလိုတာက ပညာေရးက႑ မတူၿခားနားတဲ႔ အတြက္ ဘယ္လို လူမွဳ႕ပတ္၀န္းက်င္ကို ေရာက္ေနသည္
ၿဖစ္ေစ အတၱအတြက္ ပရအတြက္ကို လူ၀တ္ေႀကာင္ေသာ သကၤန္း၀တ္ေသာ ေတြးေနစရာ ဂရုစိုက္ေနစရာ မလိုပဲ ဘ၀ကို ဣေၿႏၵရရ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ၿဖတ္သန္း ရပ္တည္ေနနိုင္ႀကပါတယ္၊

အခ်ဳပ္ဆုိရေသာ္ ၿမန္မာနိုင္ငံ ရဟန္းေတာ္မ်ား ပညာေရးက႑အား ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲဖို႔ လက္ခံေက်နပ္
ပါသည္၊ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ႔ ကိုယ္ရည္ရြယ္ရာ ယုံႀကည္ခ်က္အတိုင္း ဆက္ေလ်ာက္ရုံမွ တပါး အၿခားမရွိပါေပ။

စာေရးသူလဲ သာသနာေတာ္ ေရရွည္ ရပ္တည္နိုင္ဖို႔ ေစတနာစကားေၿပာမိတာ ဆိုေတာ႔ မသင္႔ေလ်ာ္တာေတြ၊ သာသနာညိဳးႏြမ္းစရာ စကားေတြ ေရးမိ သုံးမိတယ္ ဆိုရင္ ေမတၱာေရွ႕ထား ခြင္႔လႊတ္နားလည္ေပးႀကပါကုန္ -- လို႔ ေတာင္းပန္ရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။

ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား ပို႔စ္ကို ဖတ္ႀကည္႔ၿပီးမွ ဆက္စပ္ၿပီး သေဘာေပါက္နို္င္ပါလိမ္႔မယ္၊ ဒါေႀကာင္႔ မူရင္းပို႔စ္ကို အရင္ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။
posted by အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ at 2:18 AM 1 comments
Labels: အသိပညာေပး
Monday, May 31, 2010
ခ်င္းေတာင္တန္း ရဲ႕ သခင္ႀကီး
ခ်င္းေတာင္တန္း တစ္ေႀကာလုံး မုိးမရြာတာႀကာၿပီ၊ ဘယ္လိုေတြၿဖစ္ေနပါလိမ္႔ --- --
ဒါဆို သခင္ႀကီး လုပ္ထားတာပဲ ၿဖစ္မယ္ - လာ သြားႀကစို႔ သခင္ႀကီးကို သြားေၿပာႀကမယ္ ---

ဒီေန႔ ေနမပြင္႔နုိင္ေလာက္ေအာင္ ၿမဴခိုးေတြ ပိတ္သဲေနတာပဲ၊ ေတာင္ယာ လုပ္ခ်င္တာေတာင္ လုပ္လို႔ မရႀကဘူး၊ ၿမဴေတြ ဆုိုင္းေနတာ သခင္ႀကီး လုပ္ထားလို႔ ၿဖစ္မယ္ --
လာ သြားႀကစို႔ရဲ႕ သခင္ႀကီးကုိ သြားေၿပာၿပီး ေနပူေအာင္ လုပ္ေပးခိုင္းႀကမယ္ -- -

ဒကာတို႔-- ဒီေန႔ ေတာလိုက္ မသြားႀကပါနဲ႔၊ အႏၱရာယ္နဲ႔ တုိးလိမ္႔မယ္၊ သားေကာင္လဲ ရမွာ မဟုတ္ဘူး၊
သခင္ႀကီး -- -- ကယ္ပါအုံး - ဒီမွာ လူတေယာက္ ေတာ၀က္ အပက္ခံလိုက္ရလို႔ပါ - --

အဲလုိ အဲလိုမ်ိဳး ဒုကၡအားလုံး တုိ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္၊ ခ်င္းတမ်ိဳးသားလုံးရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ဗိုက္ႀကီးသည္ ကေလးမေမြးနိုင္တာက အစ လုိုက္လံ ကူညီေပးခဲ႔ရတဲ႔ သခင္ႀကီး ေခၚ ေတာင္တန္းဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဘ၀ဟာ ခက္ခဲႀကမ္းတမ္း ပင္ပန္းခဲ႔ပါတယ္။

ေဆာင္းတြင္းကာလရဲ႕ တခုေသာ ညမွာေတာ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး သီတင္းသုံးတဲ႔ ေတာင္ေပၚေက်ာင္း၀င္း
ၿပင္ေလးထဲမွာ ကပၸိယခ်င္းဒကာတေယာက္ရယ္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးရယ္ မီးလွဳံေနပါသတဲ႔၊ က်ားတေကာင္
ကလည္း ခ်မ္းလြန္းလို႔ ထင္ပါရဲ႕ မီးပုံေဘးနားအထိ ေရာက္လာၿပီး ၿငိမ္၀ပ္စြာ မီးလွဳံေနတယ္၊ ဒီမွာတင္ ခ်င္းဒကာက က်ားႀကီးကုိ ႀကည္႔ကာ သတ္ၿပီး ေရာင္းစားလိုက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ လို႔ စိတ္တြင္းက ႀကံစည္ကာ အကုသိုလ္စိတ္မ်ား ၿဖစ္လာတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ထဲ က်ားႀကီးဟာ အမွတ္မထင္ ေဟာက္လိုက္ပါသတဲ႔၊ ဒီမွာတင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက --

ဒကာႀကီးက သူ႔ကို ရန္ၿပဳဖို႔ ဘာေႀကာင္႔ စိတ္ကူးရတာလဲ ပါဏာတိပါတ ကို မလုပ္ရဘူးေလ -
တင္ပါ တပည္႔ေတာ္ ေစာေစာကေတာ႔ ေႀကာက္ေနတာပါ၊ ေနာက္ေတာ႔ သူက ရန္မၿပဳမွန္း သိတာေႀကာင္႔ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ ၀င္လာမိတာပါဘုရား -- ဟု ေလ်ာက္ထားသတဲ႔၊

ခ်င္းေတာင္တန္းက အေတြ႔အႀကဳံမ်ား

အသြားအလာ ခက္ခဲ၍ ေဝးလံ ေခါင္းပါးေသာ ေတာင္တန္း ေဒသ မ်ားတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ မွ် သီတင္းသုံး ေနထုိင္လ်က္ ေဒသခံ တုိင္းရင္းသား မ်ားအား ဗုဒၶ တရားေတာ္မ်ားကို မ်ိဳးေစ႔ခ် ေပးေတာ္မူခဲ႔ၿပီး အိႏၵိယႏုိင္ငံ အာသံ ျပည္နယ္၊ မဏိပူရ ျပည္နယ္ႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံ စစ္တေကာင္း ေတာင္တန္း မ်ားႏွင့္ ဥေရာပ ႏုိင္ငံမ်ားအထိ လွည့္လည့္ သာသနာ ျပဳေတာ္ မူခဲ့သည္။

အထူးအားၿဖင္႔ ေမတၱာအရာတြင္ ႀကီးမားေတာ္မူကာ သတၲဝါတုိ႕ အေပၚ နူးညံ႕ေသာ စိတ္ထားၿဖင္႔ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးမပါ ေန႔ေရာ ညပါ ၾကမ္းတမ္းေသာ ေတာေတာင္ ခရီး၀ယ္ ေတာင္ေ၀ွးတစ္ေခ်ာင္းၿဖင္႔ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ပင္ပင္ပန္းပန္း သြားလာ၍ သာသနာ ျပဳေတာ္မူခဲ႔ၿပီး အစားအေသာက္ ကအစ ခ်ိဳးၿခံေခြ်တာကာ သာသနာၿပဳေတာ္မူခဲ႔သည္၊

တေန႔တေန႔ ဘုန္းေပးစရာ မရွိ၍ ပိန္းဥၿပဳတ္ ကန္စြန္းဥၿပဳတ္ၿဖင္႔လည္း ဆြမ္းတနပ္ ၿပီးေတာ္မူခဲ႔ရသည္လည္း ရွိခဲ႔၏။ ေဒသခံ ခ်င္းတုိင္းရင္းသားတုိ႔သည္ကား ကိုးကြယ္ခံ တန္ခိုးရွင္ႀကီးဟူ၍လည္းေကာင္း၊ သခင္ႀကီး ဟူ၍လည္းေကာင္း ေခၚေ၀ၚႀကကာ ခ်စ္ေႀကာက္ ရုိေသေလးစားႀကေပသည္၊ တခါတရံ ခ်မ္းေအးေသာ ေဆာင္းတြင္းကာလ၀ယ္ ထူထဲေသာ ေစာင္အထပ္ထပ္ ၿခဳံထားေသာ္လည္း ေတာင္ေပၚေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံးေတာ္မူေသာ သခင္ႀကီး ေက်ာင္းသကၤန္းထက္မွ ေစာင္မ်ားကို ေဖာက္ထြက္ကာ ထူးဆန္းေသာ အလင္းေရာင္တန္းမ်ား
ၿဖာထြက္ေနၿခင္း၊ ေက်ာင္းသကၤန္းတခုလုံး လင္းထိန္ေနၿခင္း စေသာ ထူးဆန္းဖြယ္ရာမ်ားကို ေတာင္ေၿခမွ ခ်င္း တုိင္းရင္းသား ဒကာ ဒကာမမ်ား မႀကာခဏ ေတြ႔ၿမင္ႀကရသည္ ဟု ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အထၳဳပၸတိၱ စာအုပ္တြင္ ဖတ္ရွဳ႕ရေပသည္၊ ထုိအတြက္ေႀကာင္႔လည္း ဆရာေတာ္ႀကီးအား ေမတၱာ၀ိဟာရီ ( ေမတၱာၿဖင္႔ အၿမဲမၿပတ္ေနေလ႔ရွိေသာ ) မေထရ္ႀကီး ဟူ၍ ရဟန္းရွင္လူ အမ်ားက လက္ခံ ႀကည္ညိဳခ႔ဲႀက၇သည္။

အနည္းဆုံး တနွစ္တေခါက္အေနၿဖင္႔ ၿမန္မာၿပည္ အလယ္ပိုင္း ေအာက္ပိုင္းေဒသမ်ားသို႔ ႀကြေတာ္မူကာ သက္ေတာ္ႀကီးရင္႔ေတာ္မူသည္အထိ ဒကာ ဒကာမတို႔အား ေမတၱာၿဖင္႔ ခ်ီးေၿမာက္ေတာ္မူခ႔ဲသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး ပရိတ္ရြတ္တုိင္း တရားေဟာတုိင္းမွာလဲ ေရအုိးေရခြက္ ပုလင္း စသည္တို႔၌ရွိေသာ ေ၇မ်ား ဆူေ၀ လ်ံတက္ ေလ႔ရွိေသာေႀကာင္႔ ေရဆူဆရာေတာ္ ဟုလည္း ေက်ာ္ႀကားေတာ္မူခဲ႔ေပသည္။

လူျဖစ္ေလရ၊ ဒုလႅဘ၌
ျဖည့္ၾကေရာင္ဝါ၊ လထက္သာသည္၊
ပညာအလင္း ကိုယ္မွာဝင္းေစ၊
ဇင္မင္းဆယ္ဆ၊ မွ်မကသည့္
စာဂအက်င့္၊ ေမႊးသျဖင့္လွ်င္၊
အခြင့္ထိုက္တန္ ေနရာမွန္၌
သက္ပန္ရာျပည့္ တည္ေစသတည္း။ ။

ဘ၀မွာ ထုိက္တန္စြာ ဘာ၀နာ ပြားမ်ားအားထုတ္ ထားသူအတြက္ ေကာင္းရာ သုဂတိ ေရာက္ေစဖို႔ ဆုေတာင္း ေပးေနစရာ မလိုေတာ႔ပါဘူးေလ၊

တကၠသိုလ္ဘုန္းနိုင္က သဇင္ပန္းကို တင္စားသလို စာေရးသူကလဲ ၁၃၅၇ ခုႏွစ္၊ ျပာသုိလဆန္း ၇ရက္ (၂၇၊ ၁၂၊ ၁၉၉၅) ေန႕ ညေန ( ၆ း ၃၀) နာရီ အခ်ိန္၌ သက္ေတာ္ ၈၆ ႏွစ္၊ သိကၡာေတာ္ ၆၆ ဝါ အရတြင္ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ဖလမ္း ၿမိဳ႕နယ္၊ လုံပီး ေက်း႐ြာမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႕ ေဆးကုသမႈ ခံယူရန္ ႀကြေရာက္ေတာ္မူစဥ္ မႏၱေလး ေလဆိပ္မွာပင္ တဘ၀ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေတာ္မူခဲ႔ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္တို႔ကို ပူေဇာ္ေသာအားၿဖင္႔ေရးသား ပူေဇာ္အပ္ပါသည္၊
posted by အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ at 8:31 AM 5 comments
Labels: အသိပညာေပး
ေမတၱာ၀ိဟာရီ ( သို႔ ) ေတာင္တန္းသာသနာၿပဳဆရာေတာ္
ငယ္စဥ္ဘ၀ စခဲ႔ရ

ဆရာေတာ္ေလာင္းလ်ာကို ၁၂၇၂ ခု၊ ျပာသုိ လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္၊ (၁၅ ဇန္န၀ါရီ ၁၉၁၁)တနဂၤေႏြေန႔တြင္ စစ္ကုိင္းတုိင္း ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕နယ္ ေႏြတြင္းကုန္းေက်းရြာ တြင္ ခမည္းေတာ္ ဦးဘိုးညိဳ မယ္ေတာ္ေဒၚေသးတာ မွ ဖြားၿမင္ခဲ႔သည္။၁၂၈၄ ခုႏွစ္တြင္ ႐ြာေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱဝိလာသကုိ ဥပဇၥ်ာယ္ ျပဳ၍ မိဘ ႏွစ္ပါး တုိ႕၏ ပစၥယာ ႏုဂၢဟျဖင့္ ရွင္သာမေဏ အျဖစ္ ေရာက္ေတာ္ မူသည္။ ၁၂၉၂ ခုႏွစ္၊ ေႏြတြင္းကုန္း႐ြာ ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱဝိလာသကုိ ဥပဇၥ်ာယ္ ျပဳ၍ ရဟန္း အျဖစ္သုိ႕ ေရာက္ေတာ္မူသည္။

စာေပေလ႔လာ ဘ၀မွာ

ဆရာေတာ္သည္ မုံ႐ြာၿမိဳ႕ ေ႐ႊသိမ္ေတာ္တုိက္၊ မဟာ လယ္တီတုိက္၊ စစ္ကုိင္းေတာင္ မဟာ သမယေခ်ာင္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ ခ်မ္းသာႀကီး ေျမာက္တုိက္၊ အမရပူရၿမိဳ႕ တူးေမာင္းတုိက္၊ ပခုကၠဴၿမိဳ႕ မဟာ ဝိသုတာ ရာမတုိက္ ဆရာေတာ္မ်ား ထံတြင္ ပိဋကတ္ က်မ္းစာမ်ား ကို တတ္စြမ္းသမွ် သင္ယူ ခဲ့သည္။ ေရွးေခတ္စာသင္နည္းအရ က်မ္းႀကီးေပါက္ သင္ယူ တတ္ေျမာက္ ေတာ္မူခဲ႔ၿပီး အဂၤလိပ္စာ၊ ခ်င္းစာေပ၊ ခ်င္းဘာသာ စကား တုိ႕ကုိလည္း ေလ့လာ တတ္ေျမာက္ ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တုိင္း ကမာ႐ြတ္ ၿမိဳ႕နယ္ ဝါဆုိေက်ာင္းႏွင့္ လႈိင္ၿမိဳ႕နယ္ ေအာင္ခ်မ္းသာ ေက်ာင္းတုိ႕၌ စာဝါမ်ား ပုိ႔ခ်ခဲ့သည္။

သာသနာၿပဳတို႔ အတုယူစရာ

စာေပမ်ား သင္ယူတတ္ေၿမာက္ၿပီး၍ သပိတ္တလုံး ပိုက္ကာ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ႔သည္၊ နွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ကာလပတ္လုံး ခ်င္းေတာင္တန္းတေလ်ာက္ သာသနာၿပဳေတာ္မူၿပီး ရံဖန္ ရံခါမွသာ ၿပည္မႀကီးမွာ ဒကာဒကာမတို႔ ပင္႔ေလ်ာက္ခ်က္အရ ႀကြေ၇ာက္ ခ်ီးေၿမွာက္ေတာ္မူသည္၊


တဘ၀ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းခ်ိန္

၁၃၅၇ ခုႏွစ္၊ ျပာသုိလဆန္း ၇ရက္ (၂၇၊ ၁၂၊ ၁၉၉၅) ေန႕ ညေန ( ၆ း ၃၀) နာရီ အခ်ိန္၌ သက္ေတာ္ ၈၆ ႏွစ္၊ သိကၡာေတာ္ ၆၆ ဝါ အရတြင္ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ဖလမ္း ၿမိဳ႕နယ္၊ လုံပီး ေက်း႐ြာမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႕ ေဆးကုသမႈ ခံယူရန္ ႀကြေရာက္ေတာ္မူစဥ္ မႏၱေလး ေလဆိပ္မွာပင္ တဘ၀ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေတာ္မူခဲ႔သည္။

ေရးသားခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ား

1. ကုိယ္ေတြ႕ မွတ္တမ္းမ်ား - ၁၉၈၉ ခုႏွစ္
2. ခ်မ္းေျမ့စြာ ဘဝ ေနနည္း တရားေတာ္ - ၁၉၈၉ ခုႏွစ္
3. ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာ ပုတီး စိပ္နည္းမ်ား - ၁၉၈၉ ခုႏွစ္
4. ဆရာေတာ္ အရွင္ ဦးဥတၲမသာရ၏ ကုိယ္ေတြ႕ မွတ္တမ္းမ်ား - ၁၉၅၄ ခုႏွစ္
5. ေတာင္တန္းတရား (ပထမတြဲ) - ၁၉၉၁ ခုႏွစ္

6. ေတာင္တန္း သာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၲမသာရ - ၁၉၉၄ ခုႏွစ္
7. ပရိတ္ ေမတၲာ တန္ခုိး ထက္ေစေသာနည္း - ၁၉၉၂ ခုႏွစ္
8. ဘဝ တံခြန္ေအာင္ လမ္းၫႊန္ တရားေတာ္ - ၁၉၉၂ ခုႏွစ္
9. ဘဝ ေအာင္ျမင္ေရး လမ္းၫႊန္ ေဒသနာ - ၁၉၉၃ ခုႏွစ္
10. ဘုန္ႀကီးမွတ္စု - ၁၉၉၇ ခုႏွစ္

11. ေမတၲာ စြမ္းအား လက္ေတြ႕ အက်ဳိးမ်ား - ၁၉၉၄ ခုႏွစ္
12. ေမတၲာရွင္ႀကီး၏ ေမတၲာစာ - ၁၉၉၂ ခုႏွစ္
13. ရဟန္း ဘဝ ခ်မ္းသာ (ပထမတြဲ) - ၁၉၉၂ ခုႏွစ္
14. ရဟန္း ဘဝ ခ်မ္းသာ (ဒုတိယတြဲ) - ၁၉၉၃ ခုႏွစ္
15. သံသရာဝဋ္ကုိ လြတ္ေအာင္ ႐ုန္းၾကစုိ႕ရဲ႕ - ၁၉၉၄ ခုႏွစ္

စာေစာင္အသီးသီးတြင္ ေရးသားခဲ့ေသာ ဓမၼေဆာင္းပါးမ်ား

1. ကုိယ္က ဖန္တီး၍ သံသရာ က်င္လည္ ေနၾကသည္၊ ဗုဒၶဓမၼ ေလာက စာေစာင္ အတြဲ (၃၈) အမွတ္ (၁၈) မွ (၂၁) အထိ
2. ခ်င္းေစာ္ဘြားႀကီး ဦးဝမ္မႈံ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၂၉၊ ၁၁၊ ၁၉၃၇)
3. ခ်င္းေတာင္တန္း သာသနာျပဳ၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း (၅/ ၁၉၄၁)
4. ေတာင္တန္း သာသနာျပဳေရး၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း အတြဲ (၂၁) အမွတ္ (၁) (၁၊ ၁၊ ၁၉၄၇)
5. ေတာင္အစဥ္စဥ္ ေတာအထပ္ထပ္ သာသနာ ေရာင္ျခည္ ထင္ဟပ္ခဲ့ၿပီ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း အတြဲ

    (၁၀) အမွတ္ (၉) (၈၊ ၁၁၊ ၁၉၄၇)
6. ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ ရွာမွီးၾကရာ၌ ၾကံဳႀကိဳက္တတ္ေသာ အခက္အခဲမ်ား၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း        အမွတ္     (၉၃) (၆/၁၉၄၁)
7. နာဂ ေတာင္တန္းသားတုိ႕၏ ေနာက္ကြယ္မွ ဤရက္ ဤ႐ြာမ်ား၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မဂၢဇင္း (၂၂၊ ၂၊ ၁၉၄၇)
8. ႏွစ္ျပည္ေထာင္ အေျခက် အလယ္က ေက်ာက္ေဆာင္ ေမွ်ာ္လုိ႕သာ မွန္းမိေတာ့ လြမ္းခမ္းငဲ့ ရစ္သီ၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း အတြဲ (၂၁) အမွတ္ (၇) (၇/၁၉၄၇)
9. နိဗၺာန္ ရလုိလွ်င္ သြားေရာက္နည္း အဖုံဖုံရွိသည္၊ ဗုဒၶဓမၼ ေလာက စာေစာင္ အတြဲ (၃၀) အမွတ္ (၁၄)
10. ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းတုိက္မ်ားသည္ ေလာက အယူဝါဒကုိ လုိက္နာ သင့္သေလာ၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၉၅) (၁၊ ၈၊ ၁၉၄၁)

11. မဏိပူရ နယ္ျခား တမူးၿမိဳ႕၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၁၀/၁၉၄၇)
12. ေျမေပါက္လြတ္ ဆြမ္းေကြၽးတဲ့ ပြဲတဲ့၊ ဗုဒၶဓမၼ ေလာက စာေစာင္ အတြဲ (၁၃) အမွတ္ (၃၆) မွ အမွတ္ (၄၀) အထိ
13. ၿမိဳ႕ေတာ္ ဖလမ္း၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း အတြဲ (၂၁) အမွတ္ (၁၀) (၁၀၊ ၁၁၊ ၁၉၄၇)
14. ၿမိဳ႕တုိ႕ ဌာေန၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၈၈) (၁၊ ၁၊ ၁၉၄၁)
15. ၿမိဳ႕ေတာ္ ဘုတလင္၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၈၈) (၃၊ ၇၊ ၁၉၄၁)

16. ယဥ္ေက်းလာေသာ ခ်င္းေတာင္၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၉) (ဧၿပီလ)
17. ေ႐ႊျပည္ဝင္ စာတမ္း၊ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၈၄) (၃၊ ၉၊ ၁၉၄၀)
18. သာသနာျပဳ ပႏၷက္စြဲရန္ အေကာင္းဆုံး ဌာနႀကီး တခု၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၁၃၊ ၉၊ ၁၉၄၇)
19. သာသနာ့ သူရဲေကာင္းမ်ား၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၂၂၊ ၂၊ ၁၉၄၇)
20. အာသံျပည္ သာသနာေရး၊ ဗုဒၶဓမၼ ေလာက စာေစာင္ အတြဲ (၉) အမွတ္ (၁၀)
21. အယ္ဒီတာသုိ႕ လြမ္းဖြယ္ ခ်င္းဝိေသသတုိင္းမွ ေပးစာ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မဂၢဇင္း (၁၃၀၉) ခုႏွစ္၊