ေသျခင္းေလးမ်ိဳး

(နတ္တို႔ ေသျခင္းေလးမ်ိဳး)
အ႒ကထာဆရာေတာ္က နတ္တို႔ရဲ႔ ေသျခင္း ေလးမ်ိဳးကို ေဖာ္ျပထားတယ္။
ေဒဝေလာကေတာ ဟိ ေဒဝပုတၱာ အာယုကၡေယန, ပုညကၡေယန, အာဟာရကၡေယန, ေကာေပနာတိ စတူဟိ ကာရေဏဟိ စဝႏၲိ။

ဟိ-အထူးမွတ္ဖြယ္ကား၊ ေဒဝေလာကေတာ-နတ္ျပည္ေလာကမွ၊ ေဒဝပုတၱာ-နတ္သားတို႔သည္၊
(၁)အာယုကၡေယန-အသက္တမ္းကုန္ျခင္းေၾကာင့္၄င္း၊
(၂) ပုညကၡေယန-ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံစြမ္း ကုန္ျခင္းေၾကာင့္၄င္း၊
(၃) အာဟာရကၡေယန-အစာအာဟာရ ကုန္ခန္းျခင္းေၾကာင့္၄င္း၊
(၄) ေကာေပန-အမ်က္ထြက္ျခင္းေၾကာင့္၄င္း၊ ဣတိ-ဤသို႔၊ စတူဟိ ကာရေဏဟိ-ေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္၊ စဝႏၲိ-စုတိျပတ္ေၾကြ ေသလြန္ၾကရကုန္၏။


နတ္ျပည္ေလာက နတ္သားမ်ား စုတိရတာဟာ အေၾကာင္းေလးပါး ရွိတယ္တဲ့---
အာယုကၡယ မရဏ၊ ပုညကၡယ မရဏ၊ အာဟာရကၡယ မရဏ၊ ေကာပ မရဏ-လို႔ ပါဠိလို ေလးမ်ိဳးရွိတယ္။
၁။ အာယုကၡယ မရဏ- ဆိုတာ ကုသိုလ္ကံအဟုန္ အင္မတန္အားေကာင္းတဲ့ နတ္မ်ားက်ေတာ့ စတုမဟာရာဇ္ တာဝတႎသာနတ္တို႔ရြာမွာရွိတဲ့ အသက္တမ္းျပည့္ ေနျပီးေတာ့၊
   အသက္တမ္းကုန္မွ စုေတတာကို အာယုကၡယ မရဏ-တဲ့။
၂။ ပုညကၡယ မရဏ-ဆိုတာ နတ္တို႔ရဲ႔ သက္တမ္းကပင္ ရွိေသာ္လည္းပဲ အဲဒီနတ္ျပည္ ပဋိသေႏၶက်ိဳးေပးလိုက္တဲ့
    ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ အဟုန္ ကုန္လို႔ နတ္တို႔ရဲ႔ သက္တမ္း မျပည့္မီ ၾကားကာလမွာ နတ္သက္ေၾကြ စုေတတာမ်ိဳးက်ေတာ့ ပုညကၡယ မရဏ-လို႔ ေခၚတယ္။

၃။ အာဟာရကၡယ မရဏ-ဆိုတာ နတ္မ်ားဟာ တခါတေလ သူတို႔နတ္တို႔ရဲ႔ အာရံုကာမဂုဏ္ေတြထဲ ေမ့ေလ်ာ့
ေပ်ာ္ပါးျမဴးတူးေနတဲ့အတြက္ အစာအာဟာရ တႀကိမ္ေလာက္ မစားမိလိုက္ယင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ
ျပန္ျပီးအသက္မရွင္ေတာ့ဘူး။
ပဒုမၼာၾကာပန္းမ်ား ေန-တႀကိမ္ေလာက္ မိလိုက္လို႔ရွိယင္ ေရအိုးတရာနဲ႔ ထပ္ေလာင္းေသာ္လည္းပဲ ဒီၾကာပန္း ျပန္ျပီးေတာ့ မလန္းေတာ့သလိုပဲ။
နတ္မ်ား တခါတေလ ဝတၳဳအာရံု ကာမဂုဏ္ေတြ သံုးစားေနတဲ့အတြက္ မိမိတို႔အခ်ိန္က်လို႔ ေရာက္လာတဲ့ ဒိဗၺထမင္းပြဲႀကီး-နတ္ထမင္း-နတ္ၾသဇာပြဲႀကီးကို မစားမိဘဲ တႀကိမ္ေလာက္
ထမင္းစားဖို႔အႀကိမ္ကို လြန္လိုက္ယင္ ခုနင္ကတုန္းက ၾကာပန္းလိုပဲ ေနာက္ထပ္အႀကိမ္တရာ စားေပမယ္လို႔ မရဘူး။ ျပန္ျပီးေတာ့ အသက္ မရွင္ဘူး။ တခါတည္း နတ္သက္ေၾကြ စုေတရတယ္။
အဲဒီစုေတမ်ိဳးကို အာဟာရကၡယ မရဏ-လို႔ေခၚတယ္။
၄။ ေကာပ မရဏ-ဆိုတာ သူတဖက္သား၊ တပါးေသာ နတ္တို႔အေပၚ စိတ္အႀကီးအက်ယ္ ဆိုးျပီးေတာ့ ဣႆာေတြ မစၧရိယေတြ လႊမ္းမိုးယင္လည္းပဲ နတ္သက္ေၾကြ စုေတတတ္သတဲ့။
ဘာျပဳလို႔တုန္းဆိုေတာ့ ေဒါဆိုတဲ့တရားဟာ လူေတြေတာင္မွ ၾကပ္ၾကပ္ႀကီးယင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ ရုပ္အင္မတန္ နစ္နာတယ္။ ရုပ္အင္မတန္ၾကြမ္းတယ္၊ လူတို႔ရဲ႔ရုပ္ဟာ နတ္ရဲ႔ရူပကာယနဲ႔ ၾကည့္ယင္ အင္မတန္ၾကမ္းပါတယ္။
နတ္တို႔-ျဗဟၼာတို႔ရဲ႔ ရူပကာယဟာ အင္မတန္ ႏုပါတယ္။
ေထာပတ္ခဲႀကီးမ်ားလို တကတဲ ပကတိ နတ္ရဲ႔ကိုယ္နဲ႔ ေဟာဒီေျမႀကီးေပၚမွာ လာျပီးရပ္ယင္ ေထာပတ္တံုးႀကီး ေျမႀကီးေပၚ ခ်ထားလို႔ တျဖည္းျဖည္း ေျမႀကီးထဲ စိမ့္ျပီးေတာ့ ဝင္တာလို အဲဒီလို ဝင္သြားႏိုင္တယ္။ အလြန္ႏူးညံ႔တယ္။
အဲဒီႏူးညံ႔တဲ့ ရူပကာယမွာ ဝင္ျပီးေတာ့ အားႀကီးေသာအမ်က္ထြက္မႈဆိုတဲ့ ေဒါသတရား ျဖစ္တတ္တယ္၊ မေနာပေဒါသိက နတ္ဆိုတာ၊ အဲေရွ႔က မိမိေရွ႔က နတ္သားတေယာက္ သြားေန၊
 မိမိေရွ႔က သြားရမလားဆိုျပီးေတာ့ ေဒါသေတြ အျပန္အလွန္ ျဖစ္တတ္တယ္။ အဲဒီအခါက်ျပီဆိုလို႔ရွိယင္ အမ်က္ထြက္ျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ နတ္သက္ေၾကြ- စုေတရတယ္။ အဲဒီ စုေတျခင္းမ်ိဳးကို ေကာပ မရဏ-လို႔ေခၚတယ္။
နတ္ျပည္မွာ နတ္တို႔ေသတာ ေလးခုအေၾကာင္း အ႒ကထာက ေျပာထားတယ္။


ေမာ္လူး
မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ေဟာစဥ္တရား (၉) မွ 
*****
(လူတို႔ ေသျခင္းေလးမ်ိဳး)
အာယုကၡေယန, ကမၼကၡေယန, ဥဘယကၡေယန, ဥပေစၧဒက ကမၼဳနာေစတိ စတုဓာ မရဏုပၸတၱိ နာမ။
အာယုကၡေယနစ-အသက္၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္၄င္း၊ ကမၼကၡေယနစ-ကံ၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္၄င္း၊
 ဥဘယကၡေယနစ-အသက္,ကံ ႏွစ္ပါး၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္၄င္း၊ ဥပေစၧဒက ကမၼဳနာစ-ကပ္၍ ျဖတ္တတ္ေသာ ကံေၾကာင့္၄င္း၊
 သတၱာနံ-သတၱဝါတို႔၏၊ (ဝါ)သတၱဝါတို႔အား၊ မရဏံ-ေသျခင္းသည္၊ ေဟာတိ-ျဖစ္၏။
ဣတိ-ဤသို႔၊ စတုဓာ-ေလးပါးအျပားရွိေသာ၊ မရဏုပၸတၱိ နာမ-မရဏုပၸတၱိမည္သည္ကို၊ ေဝဒိတဗၺာ-သိအပ္၏။

မရဏႆ ဥပၸတၱိ မရဏုပၸတၱိ။
မရဏႆ-ေသျခင္း၏၊ ဥပၸတတိ-ျဖစ္ျခင္းျဖစ္ပံုတည္း၊ မရဏုပၸတၱိ-ေသျခင္း၏ ျဖစ္ပံု။
အာယုကၡယ ကမၼကၡယ စသည္ျဖင့္ ေသျခင္း၏အေၾကာင္း ၄-မ်ိဳးရွိေသာေၾကာင့္ ထိုအေၾကာင္း ၄-မ်ိဳးကို စြဲ၍ ေသရပံု အမ်ိဳးအစားလည္း ၄-ပါးပင္ ျပားရသည္။


၁။ အာယုကၡယ=ထိုထိုဘံုအလိုက္ သတ္မွတ္အပ္ေသာ အသက္တမ္းရွိ၏။ ဤကၽြန္းသူ လူတို႔၌ ရံခါ အသေခ်ၤတိုင္ေအာင္ တိုးတက္၍ ရံခါ ၁၀-ႏွစ္တမ္းတိုင္ေအာင္
 ဆုတ္ယုတ္ေသာေၾကာင့္ အျမဲမရွိေသာ္လည္း (တိုးလွ်င္ တိုးသေလာက္, ဆုတ္လွ်င္ ဆုတ္သေလာက္) သတ္မွတ္အပ္ေသာ အသက္တမ္းကား ရွိေပသည္။
ထိုကဲ့သို႔ ဘံုအလိုက္ ကာလအလိုက္ သတ္မွတ္အပ္ေသာ အသက္တမ္းေစ့၍ (အသက္တမ္းကုန္၍) ေသရျခင္းသည္ အာယုကၡယ မရဏ မည္၏။


ဥပမာ-ညႇိထြန္းအပ္ေသာ ဆီမီးသည္
၁-မီးစာကုန္ျခင္းေၾကာင့္လည္း ျငိမ္း၏။ (အာယုကၡယ)
၂-ဆီကုန္ျခင္းေၾကာင့္လည္း ျငိမ္း၏။ (ပုညကၡယ)
၃-မီးစာႏွင့္ဆီ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ကုန္ျခင္းေၾကာင့္လည္း ျငိမ္း၏။ (ဥဘယကၡယ)
၄-မီးစာ,ဆီ တို႔ မကုန္ေသးဘဲ ေလျပင္းတိုက္ခတ္မႈ, သို႔မဟုတ္ တမင္ျငိမ္းသတ္မႈေၾကာင့္လည္း ျငိမ္း၏။ (ဥပေစၧဒက)
ထိုတြင္ အသက္တမ္း ကုန္ျခင္းသည္ မီးစာကုန္ျခင္းႏွင့္ တူ၏။
(မီးေတာက္သည္ သတၱဝါတုိ႔ အသက္ေခၚ ဇီဝိတႏွင့္ တူ၏၊ မီးျငိမ္းမႈကား ထိုဇီဝိတ၏ တဘဝအတြက္ အျငီးသတ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ တူသည္)။
ဆီရွိေသးေသာ္လည္း မီးစာကုန္လွ်င္ မီးျငိမ္းရသကဲ့သို႔ ထို႔အတူ ဆက္လက္၍ အသက္ရွည္ဖို႔ရန္  ကံအရွိန္ ရွိေသးေသော္လည္း အသက္တမ္းေစ့က စုေတရသည္သာ မ်ား၏။
 အင္မတန္ ကံႀကီးမားသူ ရသာယတနေဆး စေသာ ေဆးေကာင္းရွိသူအခ်ိဳ႔သာ အသက္တမ္းလြန္ေအာင္ ေနႏိုင္ၾက၏။
ဘုရားလက္ထက္ေတာ္တုန္းက အသက္တမ္းတရာဟု ဆို၏။ ထိုအခါမွာပင္ အရွင္အာနႏၵာ အရွင္မဟာကႆပ ဝိသာခါေက်ာင္းအမတို႔ အသက္ ၁၂၀-ရွည္ၾက၏။ အရွင္ဗာကုလမွာ အသက္ ၁၆၀-တိုင္ေအာင္ပင္ ရွည္ေတာ္မူသည္။


ကမၼကၡယ=ထိုထိုဘဝ၌ ပဋိေသႏၶက်ိဳးကို ေပးလိုက္ေသာ ဇနကကံႏွင့္ ထိုဇနကကံ၏ အက်ိဳးျဖစ္ေသာ ခႏၶာအစဥ္ကို ၾကာရွည္စြာ တည္တံ႔ေအာင္ ေထာက္ပံ႔တတ္ေသာ ဥပထမၻကကံမ်ားကို ဤေနရာ၌ “ကံ”ဟု ေခၚ၏။
ထိုကံမ်ား၏ အစြမ္းသတၱိ ကုန္ခန္းျခင္းသည္ ကမၼကၡယ မည္၏။
ဆီကုန္ျခင္းႏွင့္တူ၏။ မီးဇာရွိေသးေသာ္လည္း ဆီကုန္လွ်င္ စုေတၾကရ၏။
ဥပမာ-အသက္တရာတမ္း၌ လူျဖစ္ရေသာ္လည္း ကံက အသက္ ၅၀-မွ်သာ စြမ္းေဆာင္ႏို္ငပါမူ အသက္ ၅၀-ျပည့္က စုေတရေလေတာ့သည္။
( ဤကမၼကၡယကို နတ္ျဗဟၼာအခ်ိဳ႔၏ စုေတခန္း၌ ပုညကၡယ-ေကာင္းမႈကံ၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ စုေတျခင္း-ဟုလည္း ေခၚ၏)။

ဥဘယကၡယ=ဥဘေယသံ-အသက္,ကံ ႏွသ္ပါးတို႔၏၊ ခေယာ-ကုန္ျခင္းသည္၊ ဥဘယကၡေယာ-ဥဘယကၡယမည္၏။
မီးစာႏွင့္ဆီ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ကုန္၍ မီးျငိမ္းရျခင္းကဲ့သို႔ အသက္တမ္းႏွင့္ကံအစြမ္း ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ကုန္၍ စုေတရျခင္းတည္း။
အသက္တရာတမ္းဝယ္ တရာေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကံပါသူ၏ တရာျပည့္ေသာအခါ စုေတျခင္းမ်ိဳးတည္း။


ဥပေစၧဒက=အသက္တမ္းလည္း ရွိေသး၊ ကံအစြမ္းလည္း ရွိေသးပါလ်က္ ေရွးဘဝက ျဖစ္ေစ, ယခုဘဝမွာ ျဖစ္ေစ ျပဳအပ္ေသာ ကံတခုခုက ဝင္၍ သတ္ျဖတ္လွ်င္ စုေတရတတ္၏။ ထိုစုေတျခင္းသည္ ဥပေစၧဒကကံေၾကာင့္ စုေတရျခင္းတည္း။
(ဂုဏ္ႀကီးေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားကို အႀကီးအက်ယ္ေစာ္ကားမိ၍ ထိုေစာ္ကားမႈ ဥပေစၧဒကကံေၾကာင့္ လတ္တေလာ ေသရသူတို႔၏ ဝတၳဳကို ဥပဃာတကကံခန္း၌ ျပခဲ့ျပီ၊)


ဤအေၾကာင္း ၄-ပါးတြင္ ေရွ႔ ၃-ပါးေၾကာင့္ စုေတရျခင္းသည္ အခ်ိန္က်၍ စုေတရေသာေၾကာင့္ ကာလမရဏ မည္၏။
ဥပေစၧဒကကံေၾကာင့္ စုေတရျခင္းသည္ ေသခ်ိန္မက်ခင္ စုေတရေသာေၾကာင့္ အကာလမရဏ မည္၏။


ေမာ္လူး
အမရပူရ မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ-စာမ်က္ႏွာ ၄၁၀-မွ
http://www.mawluu.com/ မွ တဆင့္ကူးယူတင္ျပသည္