အတုမရွိ၊အတူမရွိ အနႏၱဥာဏ္ေတာ္ရွင္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူမည့္ ဘုရားေလာင္းေတာ္ၾကီးမ်ားသည္
ပညာဓိက ဘုရားဆုပန္လ်ွင္ေလးသေခ်ၤကမာၻတစ္သိန္းတိတိ(စြန္႔ျခင္းငါးပါးႏွင့္တကြ ပါရမီေတာ္(၁၀)ပါး အျပား(၃၀)တုိ႔ကုိ အတုမရွိျဖည္က်င့္ဆည္းပူးရေလသည္)။
သဒၶါဓိကဘုရားဆုပန္လ်ွင္ ရွစ္သေခ်ၤနဲ႔ ကမာၻတစ္သိန္း
၊ဝီရိယဓိက ဘုရားဆုပန္လ်ွင္ ဆယ့္ေျခာက္သေခ်ၤနဲ႔ ကမာၻတစ္သိန္းျဖည့္က်င့္ဆည္းပူးရပါတယ္။
ထုိ႔ကဲ့သုိ႔ျဖည့္က်င့္ဆည္းပူးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ အသဒိသ၊အတုလ၊ဆ,အသာဓာရဏေရႊဥာဏ္ေတာ္ရွင္ျဖစ္ေတာ္မူမည့္ဘဝမွာ
ယူဇနာေပါင္း(၂)သိန္း၊(၄)ေသာင္းရွိေသာ ေျမအထု၊ ယူဇနာေပါင္း(၄)သိန္း၊(၈)ေသာင္းရွိေသာ ေရအထု၊
ယူဇနာေပါင္း(၉)သိန္း၊(၆)ေသာင္းရွိေသာ ေလအထု၊
ယူဇနာေပါင္း(၁)သန္း၊(၉)သိန္း (၂)ေသာင္းရွိေသာ မီးအထု
မဟာဘူတဓာတ္ၾကီးေလးပါး၏ အေဆာက္အဦးျဖစ္ေသာ ဘုံ(၃၁)၊စၾကဝဠာ၊ထုိစၾကဝဠာတုိက္ေပါင္း(၁၀၀၀၀)ကုိ
(၁)။ဘုရားေလာင္းေတာ္ ပဋိသေႏၶေနသည္ႏွင့္ မႏွဳိင္းယွဥ္နုိင္ေသာ အလင္းေရာင္ၾကီးသည္ ပ်ံ့ႏွံ႔၏။
(၂)။ဘုရားေလာင္းေတာ္၏ ဘုန္းအသေရေတာ္ကုိ ဖူးေမ်ွာ္လုိၾကသည့္ပမာ
မ်က္ေစ့ႏွစ္ကြင္းအလင္းမရသူတုိ႔သည္ ထုိခဏ၌ မ်က္စိႏွစ္ကြင္းအလင္းရ၍ ျမင္ၾကကုန္၏။
(၃)။နားပင္းၾကကုန္ေသာ သူတုိ႔သည္လည္း နားအပင္းေပ်ာက္ကာ အသံကုိၾကားၾကရကုန္၏။
(၄)။အ,သျဖင့္၊စကားမေျပာနုိင္သူတုိ႔သည္လည္း၊ အ,အေပ်ာက္ကာ စကားေျပာနုိင္ၾကကုန္၏။
(၅)။ကုန္း၊ကြ၊ေကာက္၊ခြင္ေသာကုိယ္ရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္း ထုိခဏ၌ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ကိုယ္ရွိၾကကုန္၏။
(၆)။ေျခဆြံ႔ေသာသူ(မသြားလာနုိင္သူ)တုိ႔သည္လည္း ထုိခဏ၌ အဆြံ႔ေပ်ာက္ကာ ေျချဖင့္ေကာင္းစြာသြားလာနုိင္ၾကကုန္၏။
(၇)။ေႏွာင္အိမ္ အေႏွာင္အဖြဲ႔(ထူး၊ထိတ္၊သံေျခက်ဥ္း စသည္)၌ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းကုိ ခံလ်ွက္ေနၾကရေသာသူတုိ႔သည္လည္း ထုိခဏ၌ ထုိေႏွာင္အိမ္ အေႏွာင္အဖြဲ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔မွ က်ြတ္လြတ္ၾကကုန္၏။
(၈)။အလုံးစုံေသာ ငရဲဘုံတုိ႔၌ ငရဲမီး ျငိမ္းေအး၏။
(၉)။ျပိတၱာဘုံ(ျပိတၱာေလာက)၌ ဆာေလာင္ျခင္း၊ေရသိပ္(ေရငတ္)ျခင္း ကင္းစဲျငိမ္းေအး၏။
(၁၀)။တိရိစာၦန္တုိ႔အား ေဘးရန္ တစ္စုံတစ္ရာမ်ွမရွိ။(ေဘးရန္ခပ္သိမ္းတုိ႔မွ လြတ္ျငိမ္းၾကရကုန္၏။)
(၁၁)။ေရာဂါရွိေသာ သတၱဝါခပ္သိမ္းတုိ႔ ထုိေရာဂါဟူသမ်ွတုိ႔မွ လြတ္ျငိမ္းေပ်ာက္ကင္းၾကကုန္၏။
(၁၂)။သတၱဝါခပ္သိမ္းတုိ႔သည္ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး ၾကည္နဴးခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာ စကားကုိသာေျပာဆုိၾကကုန္၏။
(၁၃)။ျမင္းတုိ႔သည္ ခ်ဳိျမိန္သာယာစြာေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ ရႊင္လန္းျမဴးတူးစြာ ဟီၾကကုန္၏။
(၁၄)။ဆင္တုိ႔သည္ ခ်ဳိျမိန္သာယာေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမည္ၾကကုန္၏။
(၁၅)။စည္း၊ေစာင္း၊ညွင္းစေသာ တူရိယာမ်ဳိး ခပ္သိမ္းတုိ႔သည္ မတီးမမွဳတ္အပ္ပါဘဲလ်က္ မိမိတုိ႔အလုိလုိ မိမိတုိ႔ ျမည္ျမဲေသာအသံကုိ ရင့္သီက်ဴးျမည္ၾကကုန္၏။
(၁၆)။လူတုိ႔၏ လက္ေကာက္၊ေျခက်ဥ္းအစရွိေသာ အဆင္တန္ဆာတုိ႔သည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မထိမခုိက္မိၾကပဲလ်က္ အလုိအေလ်ာက္အသံျမည္ၾကကုန္၏။
(၁၇)။အလုံးစုံေသာ အရပ္မ်က္ႏွာ လဟာခပင္း၊ရွဳျမင္ကြင္းတုိ႔သည္ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ၾကကုန္၏။
(၁၈)။သတၱဝါတုိ႔အား ေအးျမခ်မ္းသာျခင္းကုိ ျဖစ္ေစလ်က္ နဴးညံ့သိမ္ေမြ႔ေသာ ေလေျပေလညွင္းတုိ႔သည္ ျဖည္းညွင္းသာယာစြာ တုိက္ခတ္လာကုန္၏။
(၁၉)။အခါမဲ့မုိးၾကီးရြာသြန္းလာ၏။(မုိးရြာခ်ိန္မဟုတ္ဘဲ)အုတ္အုတ္သဲသဲ လြန္ကဲသည္းထန္စြာ မုိးၾကီးရြာသြန္းလာ၏။
(၂၀)။မဟာပထဝီ ဤေျမၾကီးမ်ားမွလည္း ေရသည္အလုိလုိစိမ့္ထြက္ကာ ထုိထုိဤဤ စီးသြားေလ၏။
(၂၁)။ငွက္အမ်ား ေကာင္ကင္၌ ပ်ံသန္းျခင္းကုိမျပဳၾက။(ထုိခဏ၌ ငွက္မ်ားေကာင္းကင္၌ ပ်ံသြားျခင္းမရွိ။)
(၂၂)။တသုန္သုန္ တသြင္သြင္ အစဥ္မျပတ္ စီးသြားစုန္ဆင္းျမဲျဖစ္ေသာ ျမစ္ေရအယဥ္တုိ႔သည္ အရွင္က ေငါက္၍ ေၾကာက္ရြ႔ံရပ္နားသည့္ က်ြန္အလား စီးသြားစုန္ဆင္းျခင္းမရွိဘဲ ပကတိရပ္တန္႔ျငိမ္သက္၍ ရပ္ေနကုန္၏။
(၂၃)။မဟာသမုဒၵရာ၌ ပကတိက ငန္သည့္ အရရွိေသာ ေရသည္ ထုိခဏ၌ ခ်ဳိျမိန္၍လာေလ၏။
(၂၄)။အလုံးစုံေသာ အရပ္မ်က္ႏွာတုိ႔၌ အဆင္းသုံးျဖာ ၾကာမ်ဳိးငါးပါးတုိ႔ ျဖန္႔လႊားဖုံးကြယ္လ်က္ရွိကုန္၏။(ေရကန္ ေရအုိင္တုိင္း ၾကာမ်ဳိးငါးပါးႏွင့္ ဖုံးလႊမ္းအပ္ေသာ ေရမ်က္ႏွာျပင္ရွိ၏။)
(၂၅)။အလုံးစုံေသာ ၾကည္းပန္း(ကုန္းပန္း) ေရပန္းတုိ႔သည္ ထုိခဏ၌ တစ္ျပိဳင္နက္ပြင့္ၾကကုန္၏။
(၂၆)။သစ္ပင္တုိ႔၏ ပင္လုံးပင္စည္တုိ႔၌ ခႏၶ ပဒုမေခၚ ပင္စည္ပန္းတုိ႔ အဆန္းတၾကယ္ ပြင့္ၾကကုန္၏။
(၂၇)။သစ္ပင္တုိ႔၏ အခက္တုိ႔၌ သာခါပဒုမ မည္ေသာ အခက္ပန္းတုိ႔ အဆန္းတၾကယ္ပြင့္ၾကကုန္၏။
(၂၈)။သစ္ပင္တုိ႔၏ အႏြယ္တုိ႔၌ လတာပဒုမ မည္ေသာ အႏြယ္ပန္းတုိ႔ အဆန္းတၾကယ္ ပြင့္ၾကကုန္၏။
(၂၉)။ဒ႑ ပဒုမမည္ေသာ အရုိးတန္ပန္းတုိ႔သည္လည္း ကုန္ေျမတစ္ခြင္ ေက်ာက္ျဖာအျပင္ တုိ႔ကုိ ေဖာက္ထြင္းကာ ခုနစ္ဆင့္ ခုနစ္ဆင့္ျဖစ္၍ ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္လာကုန္၏။
(၃၀)။ေကာင္းကင္၌ ပဒုမာၾကာပန္းတုိ႔သည္ ေအာင္သို႔ တူရူ မ်က္ႏွာ မူလ်က္ တြဲရရြဲ ဆြဲၾကကုန္၏။
(၃၁)။အရပ္ထပ္ဝန္းက်င္မွ ပန္းမုိးတုိ႔ တျဖဳိးျဖိဳး ရြာသြန္းကုန္၏။
(၃၂)။ေကာင္းကင္၌ နတ္ျဖစ္ တူရိယာတုိ႔လည္း မတီးမမွဳတ္ရဘဲ အလုိအေလ်ွာက္ အသံျမည္ကုန္၏။
ဇာတိေခတ္(ပဋိသေႏၶ)ေနစဥ္ စၾကာဝဠာ တုိက္ေပါင္း ေလာက ဓာတ္ တစ္ေသာင္းသည္ ဤဆုိအပ္ျပီးသည့္ ပုဗၺ နိမိတ္ၾကီး အံ့ဖြယ္ၾကီး(၃၂)တုိ႔ျဖင့္ တန္ဆာဆင္ရကား၊အလုံးျပဳ၍ လႊင့္ပစ္အပ္ေသာ ပန္းလုံးၾကီးကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊
အျပည့္အၾကပ္ ၾကားမလပ္ေအာင္ဖြဲ႔အပ္ေသာ ပန္းစည္းၾကီးကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊တန္ဆာျပင္ဆင္ ခင္းက်င္းအပ္ေသာ ပန္းေနရာၾကီးကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ပန္းႏွင့္ပန္းခ်င္းထပ္မ်ွရွိလ်က္ သားျမီးယပ္ျဖင့္ တလႊဲလႊဲ ခတ္အပ္သည့္ပမာ
ပန္းအထုံအခုိးန႔ံသာတုိ႔ျဖင့္ ထက္ဝန္းက်င္ ၾကိဳင္လွဳိင္လ်က္ လြန္ျမတ္ေသာ ၾကက္သေရအစုသုိ႔ ေရာက္ေလေတာ့သည္။
ဒါက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဖြားေတာ္မမူမီ ပဋိသေႏၶေနစဥ္အခါ စၾကာဝဠာတုိက္ေပါင္းမွာၾကဳိတင္ျပီး ျဖစ္ေပၚေလ့ရွိတဲ့ ပုဗၺနိမိတ္ၾကီး(၃၂)ပါးျဖစ္ပါတယ္။
ကုိးကား။ ။နဝဓုတဂၤါစာရ မဟာေထရ္၏ ကမာၻ႔ဂႏၳဝင္ သာသနာ့သင္ခန္းစာက်မ္းမွ အေရးအသားမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။
အားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္၊အိႏၵိယနုိင္ငံ)
Dhammaransi Group မွ ေပးပို႕ေသာေမးလ္ကို ျပန္လည္ ေဝမွ်သည္။
ပညာဓိက ဘုရားဆုပန္လ်ွင္ေလးသေခ်ၤကမာၻတစ္သိန္းတိတိ(စြန္႔ျခင္းငါးပါးႏွင့္တကြ ပါရမီေတာ္(၁၀)ပါး အျပား(၃၀)တုိ႔ကုိ အတုမရွိျဖည္က်င့္ဆည္းပူးရေလသည္)။
သဒၶါဓိကဘုရားဆုပန္လ်ွင္ ရွစ္သေခ်ၤနဲ႔ ကမာၻတစ္သိန္း
၊ဝီရိယဓိက ဘုရားဆုပန္လ်ွင္ ဆယ့္ေျခာက္သေခ်ၤနဲ႔ ကမာၻတစ္သိန္းျဖည့္က်င့္ဆည္းပူးရပါတယ္။
ထုိ႔ကဲ့သုိ႔ျဖည့္က်င့္ဆည္းပူးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ အသဒိသ၊အတုလ၊ဆ,အသာဓာရဏေရႊဥာဏ္ေတာ္ရွင္ျဖစ္ေတာ္မူမည့္ဘဝမွာ
ယူဇနာေပါင္း(၂)သိန္း၊(၄)ေသာင္းရွိေသာ ေျမအထု၊ ယူဇနာေပါင္း(၄)သိန္း၊(၈)ေသာင္းရွိေသာ ေရအထု၊
ယူဇနာေပါင္း(၉)သိန္း၊(၆)ေသာင္းရွိေသာ ေလအထု၊
ယူဇနာေပါင္း(၁)သန္း၊(၉)သိန္း (၂)ေသာင္းရွိေသာ မီးအထု
မဟာဘူတဓာတ္ၾကီးေလးပါး၏ အေဆာက္အဦးျဖစ္ေသာ ဘုံ(၃၁)၊စၾကဝဠာ၊ထုိစၾကဝဠာတုိက္ေပါင္း(၁၀၀၀၀)ကုိ
(၁)။ဘုရားေလာင္းေတာ္ ပဋိသေႏၶေနသည္ႏွင့္ မႏွဳိင္းယွဥ္နုိင္ေသာ အလင္းေရာင္ၾကီးသည္ ပ်ံ့ႏွံ႔၏။
(၂)။ဘုရားေလာင္းေတာ္၏ ဘုန္းအသေရေတာ္ကုိ ဖူးေမ်ွာ္လုိၾကသည့္ပမာ
မ်က္ေစ့ႏွစ္ကြင္းအလင္းမရသူတုိ႔သည္ ထုိခဏ၌ မ်က္စိႏွစ္ကြင္းအလင္းရ၍ ျမင္ၾကကုန္၏။
(၃)။နားပင္းၾကကုန္ေသာ သူတုိ႔သည္လည္း နားအပင္းေပ်ာက္ကာ အသံကုိၾကားၾကရကုန္၏။
(၄)။အ,သျဖင့္၊စကားမေျပာနုိင္သူတုိ႔သည္လည္း၊ အ,အေပ်ာက္ကာ စကားေျပာနုိင္ၾကကုန္၏။
(၅)။ကုန္း၊ကြ၊ေကာက္၊ခြင္ေသာကုိယ္ရွိေသာ သူတုိ႔သည္လည္း ထုိခဏ၌ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ကိုယ္ရွိၾကကုန္၏။
(၆)။ေျခဆြံ႔ေသာသူ(မသြားလာနုိင္သူ)တုိ႔သည္လည္း ထုိခဏ၌ အဆြံ႔ေပ်ာက္ကာ ေျချဖင့္ေကာင္းစြာသြားလာနုိင္ၾကကုန္၏။
(၇)။ေႏွာင္အိမ္ အေႏွာင္အဖြဲ႔(ထူး၊ထိတ္၊သံေျခက်ဥ္း စသည္)၌ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းကုိ ခံလ်ွက္ေနၾကရေသာသူတုိ႔သည္လည္း ထုိခဏ၌ ထုိေႏွာင္အိမ္ အေႏွာင္အဖြဲ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔မွ က်ြတ္လြတ္ၾကကုန္၏။
(၈)။အလုံးစုံေသာ ငရဲဘုံတုိ႔၌ ငရဲမီး ျငိမ္းေအး၏။
(၉)။ျပိတၱာဘုံ(ျပိတၱာေလာက)၌ ဆာေလာင္ျခင္း၊ေရသိပ္(ေရငတ္)ျခင္း ကင္းစဲျငိမ္းေအး၏။
(၁၀)။တိရိစာၦန္တုိ႔အား ေဘးရန္ တစ္စုံတစ္ရာမ်ွမရွိ။(ေဘးရန္ခပ္သိမ္းတုိ႔မွ လြတ္ျငိမ္းၾကရကုန္၏။)
(၁၁)။ေရာဂါရွိေသာ သတၱဝါခပ္သိမ္းတုိ႔ ထုိေရာဂါဟူသမ်ွတုိ႔မွ လြတ္ျငိမ္းေပ်ာက္ကင္းၾကကုန္၏။
(၁၂)။သတၱဝါခပ္သိမ္းတုိ႔သည္ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး ၾကည္နဴးခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာ စကားကုိသာေျပာဆုိၾကကုန္၏။
(၁၃)။ျမင္းတုိ႔သည္ ခ်ဳိျမိန္သာယာစြာေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ ရႊင္လန္းျမဴးတူးစြာ ဟီၾကကုန္၏။
(၁၄)။ဆင္တုိ႔သည္ ခ်ဳိျမိန္သာယာေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမည္ၾကကုန္၏။
(၁၅)။စည္း၊ေစာင္း၊ညွင္းစေသာ တူရိယာမ်ဳိး ခပ္သိမ္းတုိ႔သည္ မတီးမမွဳတ္အပ္ပါဘဲလ်က္ မိမိတုိ႔အလုိလုိ မိမိတုိ႔ ျမည္ျမဲေသာအသံကုိ ရင့္သီက်ဴးျမည္ၾကကုန္၏။
(၁၆)။လူတုိ႔၏ လက္ေကာက္၊ေျခက်ဥ္းအစရွိေသာ အဆင္တန္ဆာတုိ႔သည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မထိမခုိက္မိၾကပဲလ်က္ အလုိအေလ်ာက္အသံျမည္ၾကကုန္၏။
(၁၇)။အလုံးစုံေသာ အရပ္မ်က္ႏွာ လဟာခပင္း၊ရွဳျမင္ကြင္းတုိ႔သည္ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ၾကကုန္၏။
(၁၈)။သတၱဝါတုိ႔အား ေအးျမခ်မ္းသာျခင္းကုိ ျဖစ္ေစလ်က္ နဴးညံ့သိမ္ေမြ႔ေသာ ေလေျပေလညွင္းတုိ႔သည္ ျဖည္းညွင္းသာယာစြာ တုိက္ခတ္လာကုန္၏။
(၁၉)။အခါမဲ့မုိးၾကီးရြာသြန္းလာ၏။(မုိးရြာခ်ိန္မဟုတ္ဘဲ)အုတ္အုတ္သဲသဲ လြန္ကဲသည္းထန္စြာ မုိးၾကီးရြာသြန္းလာ၏။
(၂၀)။မဟာပထဝီ ဤေျမၾကီးမ်ားမွလည္း ေရသည္အလုိလုိစိမ့္ထြက္ကာ ထုိထုိဤဤ စီးသြားေလ၏။
(၂၁)။ငွက္အမ်ား ေကာင္ကင္၌ ပ်ံသန္းျခင္းကုိမျပဳၾက။(ထုိခဏ၌ ငွက္မ်ားေကာင္းကင္၌ ပ်ံသြားျခင္းမရွိ။)
(၂၂)။တသုန္သုန္ တသြင္သြင္ အစဥ္မျပတ္ စီးသြားစုန္ဆင္းျမဲျဖစ္ေသာ ျမစ္ေရအယဥ္တုိ႔သည္ အရွင္က ေငါက္၍ ေၾကာက္ရြ႔ံရပ္နားသည့္ က်ြန္အလား စီးသြားစုန္ဆင္းျခင္းမရွိဘဲ ပကတိရပ္တန္႔ျငိမ္သက္၍ ရပ္ေနကုန္၏။
(၂၃)။မဟာသမုဒၵရာ၌ ပကတိက ငန္သည့္ အရရွိေသာ ေရသည္ ထုိခဏ၌ ခ်ဳိျမိန္၍လာေလ၏။
(၂၄)။အလုံးစုံေသာ အရပ္မ်က္ႏွာတုိ႔၌ အဆင္းသုံးျဖာ ၾကာမ်ဳိးငါးပါးတုိ႔ ျဖန္႔လႊားဖုံးကြယ္လ်က္ရွိကုန္၏။(ေရကန္ ေရအုိင္တုိင္း ၾကာမ်ဳိးငါးပါးႏွင့္ ဖုံးလႊမ္းအပ္ေသာ ေရမ်က္ႏွာျပင္ရွိ၏။)
(၂၅)။အလုံးစုံေသာ ၾကည္းပန္း(ကုန္းပန္း) ေရပန္းတုိ႔သည္ ထုိခဏ၌ တစ္ျပိဳင္နက္ပြင့္ၾကကုန္၏။
(၂၆)။သစ္ပင္တုိ႔၏ ပင္လုံးပင္စည္တုိ႔၌ ခႏၶ ပဒုမေခၚ ပင္စည္ပန္းတုိ႔ အဆန္းတၾကယ္ ပြင့္ၾကကုန္၏။
(၂၇)။သစ္ပင္တုိ႔၏ အခက္တုိ႔၌ သာခါပဒုမ မည္ေသာ အခက္ပန္းတုိ႔ အဆန္းတၾကယ္ပြင့္ၾကကုန္၏။
(၂၈)။သစ္ပင္တုိ႔၏ အႏြယ္တုိ႔၌ လတာပဒုမ မည္ေသာ အႏြယ္ပန္းတုိ႔ အဆန္းတၾကယ္ ပြင့္ၾကကုန္၏။
(၂၉)။ဒ႑ ပဒုမမည္ေသာ အရုိးတန္ပန္းတုိ႔သည္လည္း ကုန္ေျမတစ္ခြင္ ေက်ာက္ျဖာအျပင္ တုိ႔ကုိ ေဖာက္ထြင္းကာ ခုနစ္ဆင့္ ခုနစ္ဆင့္ျဖစ္၍ ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္လာကုန္၏။
(၃၀)။ေကာင္းကင္၌ ပဒုမာၾကာပန္းတုိ႔သည္ ေအာင္သို႔ တူရူ မ်က္ႏွာ မူလ်က္ တြဲရရြဲ ဆြဲၾကကုန္၏။
(၃၁)။အရပ္ထပ္ဝန္းက်င္မွ ပန္းမုိးတုိ႔ တျဖဳိးျဖိဳး ရြာသြန္းကုန္၏။
(၃၂)။ေကာင္းကင္၌ နတ္ျဖစ္ တူရိယာတုိ႔လည္း မတီးမမွဳတ္ရဘဲ အလုိအေလ်ွာက္ အသံျမည္ကုန္၏။
ဇာတိေခတ္(ပဋိသေႏၶ)ေနစဥ္ စၾကာဝဠာ တုိက္ေပါင္း ေလာက ဓာတ္ တစ္ေသာင္းသည္ ဤဆုိအပ္ျပီးသည့္ ပုဗၺ နိမိတ္ၾကီး အံ့ဖြယ္ၾကီး(၃၂)တုိ႔ျဖင့္ တန္ဆာဆင္ရကား၊အလုံးျပဳ၍ လႊင့္ပစ္အပ္ေသာ ပန္းလုံးၾကီးကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊
အျပည့္အၾကပ္ ၾကားမလပ္ေအာင္ဖြဲ႔အပ္ေသာ ပန္းစည္းၾကီးကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊တန္ဆာျပင္ဆင္ ခင္းက်င္းအပ္ေသာ ပန္းေနရာၾကီးကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ပန္းႏွင့္ပန္းခ်င္းထပ္မ်ွရွိလ်က္ သားျမီးယပ္ျဖင့္ တလႊဲလႊဲ ခတ္အပ္သည့္ပမာ
ပန္းအထုံအခုိးန႔ံသာတုိ႔ျဖင့္ ထက္ဝန္းက်င္ ၾကိဳင္လွဳိင္လ်က္ လြန္ျမတ္ေသာ ၾကက္သေရအစုသုိ႔ ေရာက္ေလေတာ့သည္။
ဒါက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဖြားေတာ္မမူမီ ပဋိသေႏၶေနစဥ္အခါ စၾကာဝဠာတုိက္ေပါင္းမွာၾကဳိတင္ျပီး ျဖစ္ေပၚေလ့ရွိတဲ့ ပုဗၺနိမိတ္ၾကီး(၃၂)ပါးျဖစ္ပါတယ္။
ကုိးကား။ ။နဝဓုတဂၤါစာရ မဟာေထရ္၏ ကမာၻ႔ဂႏၳဝင္ သာသနာ့သင္ခန္းစာက်မ္းမွ အေရးအသားမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။
အားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္၊အိႏၵိယနုိင္ငံ)
Dhammaransi Group မွ ေပးပို႕ေသာေမးလ္ကို ျပန္လည္ ေဝမွ်သည္။
No comments:
Post a Comment