အျဖဴေရာင္ဆိုးထားတဲ့...
အၾကင္နာခပ္ပါးပါး....
ႏွလုံးသားကလွည့္စားေတာ့လည္း....
စြဲလမ္းမိတိုင္း...ခံစားရတယ္....
မ်က္ႏွာမွာမဆုံးတဲ့....
အၿပဳံးေလးတစ္ပြင့္....ဆင္ျမန္း....
ရင္ဘတ္ထဲက.....
မေျပာတက္တဲ့...စကားသံေတြက...လိႈင္းၾကမ္း...
အားအင္ေတြကုန္ခမ္းသြားတဲ့အထိ.....
သူမသိေအာင္.....
ႀကိတ္မွိတ္လို႕ ၿမိဳသိပ္မိခဲ့တယ္.....
အက်ည္းတန္တဲ့ .... ႏွလုံးသား....
မရိုးသားတဲ့ စိတ္ထား...
လိမ္ညာတဲ့ မုသားေတြနဲ႕....
ရယ္ေမာေနခဲ့တာ.....
မင္းရဲ႕ အျမင္မွာ.....
ငါဟာ ဂ်စ္ပစီ သာသာပဲျဖစ္ခဲ့တယ္.....
ဝမ္းနည္းမိတဲ့ အဆုံး
မ်က္လုံးကို ပိတ္လိုက္ရင္ေတာင္
အိမ္မက္ထဲထိ...
နာက်ည္စြာနဲ႕....ငိုေနမိတယ္....
ျဖဴေလး ( မိုးေကာင္းသူ )
ကဗ်ာေလးက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္
ReplyDeleteကဗ်ာေလးက ေကာင္းတယ္ နယ္သား။
ReplyDelete