ဒိ႒ိျဖဳတ္ရန္ အေရးၾကီးေသာအခ်က္ ေသာတာပန္တည္ရန္ အဂါၤ ၄ ပါး

ဒိ႒ိ ျဖဳတ္ရန္ အေရးၾကီးေသာအခ်က္ ေသာတာပန္တည္ရန္ အဂါၤ ၄ ပါး
ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ မိဘႏွစ္ပါးအား ဦးထိပ္ထားကာ အေမထူး(Nandathitsa.com) အား ေက်းဇူးဆပ္ ဓမၼဒါနျပဳပါသည္။

၁) သစၥာတရားေဟာျပႏိုင္ေသာ ဆရာေကာင္းကိုရွာေဖြရမည္။ (သပၸဳရိသ သံေသဝ )
၂) တရားမ်ားကို နာယူရမည္၊ (သဒၶမၼသဝန )
၃) ႏွလံုးသြင္းမွန္ေအာင္ ဆင္ျခင္ႏိုင္ရမည္။ ( ေယာနိေသာ မနသီကာရ )
၄) ေလာကုတၱရာ တရား ၉ ပါး အားေလ်ာ္ေသာအက်င့္ ကို က်င့္ရမည္။ ( ဓမၼႏုဓမၼပဋိပတၱိ )


၁)သစၥာတရားေဟာျပႏိုင္ေသာဆရာေကာင္းကိုရွာေဖြရမည္။ (သပၸဳရိသ သံေသဝ )
သစၥာတရားေဟာတတ္ေသာဆရာသမားေကာင္းရွိျခင္း၊ ေတြ ့ျခင္းသည္ အလြန္အေရးၾကီးလွသည္၊
သစၥာတရားမ်ားကို ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ေအာင္ သင္ျပေပးႏိုင္ေသာဆရာေကာင္း အရိယာသူေတာ္ေကာင္းမ်ား ထံမွ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္သည့္ အဆံုးအမစကားမ်ားသည္ သိမ္ေမြ ့နက္ရႈိင္း ခက္ခဲလွေသာ ငါ ေယာင္ေယာင္အယူမွား အမွတ္မွား အထင္မွား အစြဲမွား မ်ားကို အခ်ိန္တိုတိုအတြင္းမွာ အျမင္မွန္ လမ္းမွန္သို ့ေလွ်ာက္ေစ ေရာက္ေစႏိုင္သည္၊
ယထာဘူတံ ဥာဏာယ သတၱာ ပရိေယသိတဗၺာ - ယထာဘူတဥာဏ္ရႏိုင္ဘို ့ရန္ ဆရာမွန္ရွာအပ္သည္ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၄၄-ၾကိမ္တိုင္တိုင္ သတိေပးေတာ္မူခဲ ့သည္၊
ဆရာသမားေကာင္း၊ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိျခင္း၊ ထိုထိုဆရာသမားတို ့၏ေစာင့္ေရွာက္မႈကိုခံရျခင္း၊ အဆံုးအမစကားမ်ားနာၾကားရျခင္းသည္ အရိယာမဂ္ဆိုက္ဘို ့ရန္ နိဗၺာန္ေရာက္ဘို ့ရန္ ၁၀၀% ရာႏႈန္းျပည့္ေသခ်ာသည္ဟု ျမတ္စြာဘုရားမိန္ ့ၾကားခဲ ့သည္၊
ဘဝသံသရာႀကီးမွ လြတ္ေျမာက္ဘို ့ရန္ ဆရာေကာင္းရွိရမည္၊ဆရာေကာင္း၏အဆံုးအမမ်ားသည္ နိဗၺာန္အျမင္ရႏိုင္ဘို ့ရာဦးတည္လ်က္ သုတမယဥာဏ္ ( သုတ = ၾကားျခင္း မယ = ျပီးေျမာက္ျခင္း) အၾကားအျမင္ႏွင့္ ၿပီးေျမာက္ေသာ ဥာဏ္ကို အခ်ိန္တိုတိုအတြင္း၌ပင္ျဖစ္ေစႏိုင္သည္၊
ဥပမာ- အာရုံ ဒြါရတိုက္၍ ေပၚလာသမွ်ေသာ စိတ္ (သေဘာခႏၶာမ်ား) သည္ ခ်က္ျခင္းပင္ပ်က္စီးသြားသျဖင့္ ( အနိစၥ) မၿမဲ၊ ( ဒုကၡ) ဆင္းရဲမႈသက္သက္ ၊ ဒုကၡသစၥာ၊ သူ ့သေဘာသူေဆာင္ကိုယ္မပိုင္ေသာ (အနတၱ) ဓာတ္သေဘာမွ်သာျဖစ္သည္ဟု အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာသစၥာဆိုက္တရား ေျပာျပ ေဟာျပေသာ ဆရာ့စကားမ်ားကို မွတ္သားလိုက္ရုံႏွင့္ ကိေလသာမ်ား တစတစ ခန္းေျခာက္ရေတာ့မည့္ ပါရမီရွင္ျဖစ္ၾကရေပမည္၊
သပၸဳရိသသံေသဝ (ဒိ႒ိျပဳတ္၊သစၥာဆိုက္ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္တရားမ်ားကိုေဟာေျပာေပးႏိုင္ေသာဆရာ)ရွိပါက သံသရာမွ ၁၀၀ % လြတ္ေျမာက္ရန္ေသခ်ာေပသည္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါ၊

၂)တရားမ်ားကို နာယူရမည္၊ (သဒၶမၼသဝန )
ဒိ႒ိ ျဖဳတ္တရားမ်ား၊ သစၥာဆိုက္တရားမ်ားကို နာၾကားျခင္းသည္အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာတရားထူးရရန္ အလြန္အေရးၾကီးေပသည္။
၊အဘိဓမၼာကိုသင္ယူေလ့လာျခင္း၊ တရားနာျခင္းသည္လြန္စြာအက်ိဳးမ်ားေပသည္၊ ပညာဉာဏ္ကို ပို၍ ထက္သန္ေစသည္၊
တရားနာ တရားအားထုတ္သည္ ဆိုသည္မွာ အစာစားသကဲ ့သို ့၊ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ အာဟာရသည္အေထာက္အပံ ့တခုျဖစ္သျဖင့္ ဆာလည္းစား ၊ မဆာလဲစား ၊ ၾကိဳက္လည္းစား ၊ မၾကိဳက္လည္းစား၊ စားခ်င္လည္းစား၊ မစားခ်င္လည္းစား ရမည္သာ၊ ထို ့အတူ တရားနာျခင္းအလုပ္ကို နာခ်င္လည္းနာ၊ မနာခ်င္လည္းနာ သင့္သည္၊ တရားအားထုတ္ျခင္းကိုလည္း အားထုတ္ခ်င္လည္းထုတ္၊ အားမထုတ္ခ်င္လည္းထုတ ္သင့္ေပသည္။
ဘုရားစကားမ်ားအဆံုးအမ မ်ားကို နားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားသင္ယူရမည္၊ ဘုရားစကား အဆံုးအမမ်ားကို တရားနာယူ က်င့္သံုးမွသာ သိႏိုင္ နားလည္ႏိုင္သည္၊ ေလာကစကားေတြအားလံုးနားလည္လာမည္၊
အရိယာသူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္ ရုပ္ ရယ္၊ နာမ္ ရယ္ ၊ တရားရယ္ ထို သံုးဦးႏွင့္သာ ပ်င္းရိျခင္းမရွိ အေဖာ္ျပဳေန ၾကသည္၊
ပုထုဇဥ္မ်ား မေကာင္မႈမ်ားလုပ္၊ မေကာင္းသည္မ်ားေျပာ၊ မေကာင္းမႈမ်ားၾကံစည္ ေနၾကျခင္းသည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ပါ၊ သူတို ့မေကာင္းသည္မွာ ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္၊
ကိုယ့္အလုပ္သည္ တရားရဘို ့၊ တရားရႈမွတ္ဘို ့သက္သက္သာ၊ တရားႏွင့္ ေနကာ တရားႏွင့္ေျဖကာ လူ ့ဘဝခဏေလးမွာ ခႏၶာအတြက္ စီးပြားရွာရင္း၊ တရားရေအာင္တရား နာ၊ တရားရွိေအာင္ တရား ရႈမွတ္ၾကရမည္သာ၊



၃)ႏွလံုးသြင္းမွန္ေအာင္ ဆင္ျခင္ႏိုင္ရမည္။ ( ေယာနိေသာ မနသီကာရ )
တရားႏွင့္ အိပ္စက္ျခင္း၊ တရားႏွင့္ ႏိုးထျခင္း၊ တရားႏွင့္ေန ့စဥ္ ေနစဥ္ ေမြ ့ေပ်ာ္ျခင္း သည္ အပၸမာဒတရား မေမ့မေလ်ာ့တရားႏွင့္ ေနျခင္းမည္၏၊
မည္သည္ ့ပုဂၢိဳလ္မဆို အဖိုးတန္လွေသာ သာသနာတြင္းကာလႏွင့္ ဆံုခိုက္၊ ၾကံဳခိုက္ တရားအားထုတ္သင့္သည္။ တရားအားထုတ္ဘို ့ရန္ အားသည္ျဖစ္ေစ၊ မအားသည္ျဖစ္ေစ ၾကိဳးစားရႈမွတ္သင့္သည္၊ ေသခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေသခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မုခ်မေသြ ေသၾကရမည္သာ၊ ေသခ်ိန္ေရာက္ေသာ္ မအားေသး ဟုေျပာ၍ မရ၊
ဝိပႆနာတရားအားထုတ္သည္ ဆိုသည္မွာ တရားကို အခ်ိန္တိုင္းႏွလံုးသြင္းေနရမည္ ့”စိတ္ ”အလုပ္သာျဖစ္သည္၊
သတိသည္အေရးအၾကီးဆံုး၊ ထိတိုင္းထိတိုင္း သိသိေန၊ သိတိုင္းသိတိုင္း ျဖစ္ ခ်ဳပ္ကာ မျမဲ ၊ ဆင္းရဲ၊ မေခၚဘဲ ေပၚလာေသာအာရု ံမ်ား မႏွင္ဘဲ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ကာ သြားၾကသည္ကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ၊
ျဖစ္လာကာ ေပ်ာက္သြားေသာ အာရုံအားလံုးကို သိ သိ သိ သိ ေနမႈသည္ တရားရႈမွတ္ျခင္းမည္၏၊ တျခားလူသိစရာမလို ။ ကိုယ္၏စိတ္အလုုပ္ကိုုယ္သာသိေနေစ၊ သတိျမဲေစ၊ ၾကာၾကာရႈႏိုင္ေလ ကိေလသာၾကားမခိုေလပါဘဲ၊
( Be a passive observer to all uninvited senses )
ေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း သိသိေန၊ သိသိစိတ္ကို ဥာဏ္နဲ ့ၾကည့္၊ မရွိတာေတြ ့တာဥာဏ္ကူတာ၊ သိတဲ ့စိတ္ကို ” ငါ ” မေရာေစနဲ ့၊
ဝိပႆနာတရားအားထုတ္ျခင္းသည္ စိတ္ကိုျပဳ ျပင္ေသာအလုပ္၊ အဝတ္ေျပာင္းစရာ၊ ဂူေအာင္းစရာ မလို၊သြားရင္း၊ လာရင္း၊ ထိုုင္ရင္း၊ ထရင္း၊ စကားေျပာရင္း၊ အလုုပ္လုုပ္ရင္း ရသမွ်အခ်ိန္ ရသလိုု သတိရွိကာ ႏွလံုုးသြင္းေနရန္သာ။
ျမင္သည့္အေပၚ ၾကားသည့္အေပၚ အနံ ့ရသည့္အေပၚ စားသည့္အရသာအေပၚ ထိသည့္အေပၚ ေတြးၾကံသည့္အေပၚ သတိထား၊ သတိထားလွ်င္ တရားျမင္မည္၊ သတိမထားရင္ အမွားဝင္မည္၊

၄) ေလာကုတၱရာ တရား ၉ ပါး (မဂ္ေလးတန္ ဖိုလ္ေလးတန္ နိဗၺာန္ ) အားေလ်ာ္ေသာအက်င့္ ကို က်င့္ရမည္။ ( ဓမၼႏုဓမၼပဋိပတၱိ )
သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာကိုလက္ကိုင္စြဲ၍ ဝိပႆနာဘာဝနာ ကို ေနစဥ္ေရာ၊ ေန ့စဥ္ပါ ရႈပြား က်င့္ သံုးရမည္၊
ခႏၶာကသူ ့တရားသူျပမည္၊ ၾကည့္တတ္ဘို ့ကအဓိက၊ တရားအားထုတ္ရာ နည္းမွန္ လမ္းမွန္ အားထုတ္ပါက အေတာ္သက္သာေသာအလုပ္ျဖစ္သည္။ အလြန္ေအးခ်မ္းေသာအလုပ္၊ အလြန္ၿငိမ္းခ်မ္းေသာအလုပ္ဟုမွတ္ယူ၍ က်င့္သံုးသင့္ၾကေပသည္၊
ခႏၶာကျပေသာ အရွိ ( ရုပ္သေဘာ၊ နာမ္သေဘာ ) ကို အသိ ( ပညာဥာဏ္ ) ျဖင့္ ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္တြင္ သတိထားၾကည့္ေနရုံသာ၊
အျပင္မွာ ေလာကဓံမ်ား မည္သို ့ပင္တိုက္ခိုက္ပါေစ၊ အတြင္း၌ တရားရႈမွတ္ရင္း ေအးခ်မ္းေအာင္ေနတတ္ရမည္၊၊ တရားသိေအာင္ တရားနာ၊ တရားရွိေအာင္ တရားရႈ၊ တရားအားထုတ္ရင္းေနတတ္သူ သည္ အရႈတ္ထဲမွာ ရွင္းေအာင္ေနတတ္သူမည္၏၊
တရားသိမွ တရားျမင္မွ တရားရွိမွ တရားက်င့္မွ အကုသိုလ္ပယ္၊ ကုသိုလ္ႏွင့္ ကယ္ႏိုင္ ဆယ္ႏိုင္မည္၊ အရႈံးထဲမွ အျမတ္မ်ားရလာမည္၊ ေလာကီတဘဝခ်မ္းသာထက္ ေလာကုတၱရာ တသံသရာလံုးမွာ ခ်မ္းသာမည့္ ဝိပႆနာအလုပ္လုပ္ရျခင္းသည္ ေသခ်ာေပါက္အက်ိဳးရွိမည္ကို တရားရွိ၊ တရားသိမွသာ အမွန္ျမင္လာႏိုင္သည္၊
စိႏၱာမယဥာဏ္ (စိႏၱာ =ၾကံျခင္း၊ မယ = ၿပီးေျမာက္ျခင္း) ကိုယ့္ခႏၱာကိုယ္ကိုဥာဏ္ျဖင့္ၾကည့္ကာ အၾကံႏွင့္ အျပီးအစီးသို ့ေရာက္ေသာဥာဏ္၊ ထိုဥာဏ္သည္ ကိေလသာခန္းေျခာက္ရုံသာမက ကိေလသာ ေပ်ာက္ေစသည္။ တရားနာလွ်င္ ကိေလသာ ခန္းေျခာက္ေစကာ ကိုယ္တိုင္ တရားရႈမွတ္ပြား မ်ားလွ်င္ ကိေလသာတစတစ ေပ်ာက္ကာ ဒိ႒ိ၊ ဝိစိကိစၥပယ္သတ္က အရိယာ ေသာတပန္ျဖစ္ေပမည္၊
ဆရာေကာင္း၏သစၥာဆိုက္တရားမ်ားလိုအပ္၍ အေရးၾကီးသကဲ့သို ့မိမိကိုယ္လဲ ေကာင္းေအာင္ ကိေလသာေပ်ာက္တရားမ်ား ရႈမွတ္ပြားမ်ား ႏွလံုးသြင္းမွန္ဘို ့ရာအေရးၾကီးေပသည္၊
အေရးၾကီးေသာ ဆရာ ေရာ၊ ဒကာ ေရာ ႏွစ္ဦးစလံုးေကာင္းပါက သာသနာၾကီးဆိပ္ကြယ္ပ်က္သံုး လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ၊ ဆရာ့စကားတေသြမသိမ္းလိုက္နာေသာ ဒကာ၊ဒကာမ မ်ားသည္ သာသနာၾကီးမပ်က္စီး၊ မညစ္ႏြမ္းရေလေအာင္ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာသူမ်ား အျဖစ္အၿမဲ ရပ္တည္ေနႏိုင္မည္သာ၊
ကိေလသာမ်ားကို စိတ္ျဖင့္ ျဖတ္ရမည္၊ စိတ္ကို တရားျဖင့္ ျပဳျပင္ရမည္၊ တရားရွိေအာင္ တရားအားထုတ္ၾကရမည္၊ တရားကသာ ကိေလသာကို ျဖတ္ႏိုင္၊ ျပတ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးမည္သာ၊ အကုသိုလ္ကို ပယ္သတ္မည္သာ၊


(ေဒါက္တာတင္မာထြန္း-နႏၵသစၥာ)
http://www.nandathitsa.com/