မဂၤလာတရား ၃၈-ပါး

ကမၻာသူ ကမၻာသား သတၱ၀ါအားလံုးတို႔အားခ်မ္းသာကိုေပးတတ္ေသာ တရား ၃၈-ပါး။

(၁) အေသ၀နာစ ဗာလာနံ- သူမိုက္ကို မဆည္းကပ္ရျခင္း၊
(၂) ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ- ဥာဏ္ပညာရွိသူတို႔ကို ေပါင္းသင္းရျခင္း၊
(၃) ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ- ပူေဇာ္ထိုက္သူတို႔ကိုပူေဇာ္ရျခင္း၊
(၄) ပဋိ႐ူပ ေဒသာ၀ါသ- သင့္ေလ်ာ္ေကာင္း ျမတ္ရာ၌ ေနရျခင္း၊
(၅) ပုေဗၺစ ကတ ပုညတာ- မဆြက ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကို ျပဳခဲ့ဘူးျခင္း၊
(၆) အတၱသမၼာ ပဏီဓိ- ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာကို ေကာင္းစြာျပဳျပင္ထားျခင္း၊
(၇) ဗာဟုသစၥ- အၾကားအျမင္ပညာမ်ားသူ ျဖစ္ျခင္း၊
(၈) သိပၸမဂၤလာ- အျပစ္ကင္းသည့္စက္မႈလက္မႈအတတ္မ်ိဳးစံု တတ္ထားရျခင္း၊
(၉) ၀ိနယ သုသိက္ၡိတ- ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ ကိုယ္က်င့္၀ိနည္းကိုေကာင္းစြာသင္ယူျခင္း၊
(၁၀) သု ဘာသိတ၀ါစာ- အဂၤါေလးပါးရွိေသာ စကားကိုေျပာဆိုတတ္ရျခင္း၊
(၁၁) မာတာပိတု ဥပ႒ာနံ- မိဘ၂-ပါးအား စင္စစ္ လုပ္ေကၽြး ေမြးျမဴရျခင္း၊
(၁၂) ပုတၱဒါရႆ သဂၤဟ- သားမယားတို႔အား စြမ္းႏိုင္သေလာက္ ေကၽြးေမြးေထာက္ပံ့ရျခင္း၊
(၁၃) အနာကုလ ကမၼႏၲ- ခ်ိဳ႔ယြင္းမႈမရွိ မိမိတတ္သိိလိမၼာျပီးေသာ အလုပ္ကို ကာလ ေဒသအလိုက္ထိုက္သလို လုပ္ရျခင္း၊
(၁၄) ဒါန မဂၤလာ- ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲ လႉဒါန္းရျခင္း၊
(၁၅) ဓမၼစရိယ- ကုသလကမၼပထ တရားဆယ္ပါးကို ျပဳလုပ္ရျခင္း၊
(၁၆) ၪတကာနဥၥသဂၤဟ- ေဆြမ်ိဳးတို႔ကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ ခ်ီးေျမႇာက္ ေထာက္ပံ့ရျခင္း၊
(၁၇) အန၀ဇၨကမၼ- ေနာင္သံသရာေရး၌ အျပစ္ေဘးမက် ပကတိသုခကို ရႏိုင္သည့္ ငါးပါး, ရွစ္ပါး စေသာ သီလမ်ား ႏွင့္ အမ်ားေကာင္းက်ိဳး ေစတနာ့၀န္ထမ္း အလုပ္မ်ားကို လုပ္ရျခင္း၊
(၁၈) အာရတီ- မေကာင္းမႈကို စိတ္ျဖင့္ေ၀းစြာေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း၊
(၁၉) ၀ိရတီ- မေကာင္းမႈမွ ကိုယ္ႏႈတ္ ႏွစ္ပါးျဖင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း၊
(၂၀) မဇၨပါန သံယမ- ေသရည္အရက္ ေသာက္စားမႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း၊
(၂၁) အပၸမာဒ ဓမၼ- ေကာင္းမႈတို႔၌ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း၊
(၂၂) ဂါရ၀- ႐ိုေသထိုက္သူကို ႐ိုေသျခင္း၊
(၂၃) နိ၀ါတ- မာနမထားႏွိမ့္ခ်႐ိုေသေသာ စိတ္မ်ားရွိျခင္း၊
(၂၄) သႏၲဳ႒ိ- ရသမွ်ႏွင့္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္း၊
(၂၅) ကတၫုတာ- ျပဳဘူးေသာ ေက်းဇူးကို ျပန္၍သိျခင္း၊
(၂၆) ကာေလန ဓမၼႆ၀န- သင့္ေလ်ာ္ရာ အခါ၌ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာၾကားရျခင္း၊
(၂၇) ခႏ္ၲီမဂၤလာ- ေနရာတိုင္း၌သည္းခံရျခင္း၊
(၂၈) ေသာ၀စႆတာ - ဆိုဆံုးမလြယ္ကူသူျဖစ္ရျခင္း၊
(၂၉) သမဏဒႆန - အရိယာသံဃာေတာ္မ်ားကို ဖူးေတြ႕ရျခင္း၊
(၃၀) ကာေလန ဓမၼသာကစၦ- ေလ်ာက္ပတ္ေသာအခါ၌တရားစကား ေဆြးေႏြးေမးျမန္းရျခင္း၊
(၃၁) တပ မဂၤလာ- မေကာင္းၾကံ မေကာင္းဩပ, မေကာင္းဆိုမျဖစ္ႏိုင္ေစရန္ သတိႏွင့္ ၀ီရိယ တရား အစဥ္ထားျခင္း၊
(၃၂) ျဗဟၼစရိယ- ျမတ္ေသာ အက်င့္ရွိျခင္း၊
(၃၃) အရိယာ သစၥာန ဒႆန- သစၥာေလးပါးကို မဂ္တရားျဖင့္သိျမင္ရျခင္း၊
(၃၄) နိဗၺာနသစ္ၦိကိရိယ- အရဟတ္ၱဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရျခင္း၊
(၃၅) ဖု႒ႆ ေလာက ဓေမၼဟိ စိတၱံယႆ န ကမၸတိ- ေလာကဓံတရား ရွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ေတြ႕ရေသာ္လည္း စိတ္တုန္လႈပ္မႈမရွိျခင္း၊
(၃၆) အေသာက- စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ မရွိျခင္း၊
(၃၇) ၀ိရဇ- ရာဂစေသာ ကိေလသာျမဴမရွိျခင္း၊
(၃၈) ေခမ မဂၤလာ- ေၾကာက္ထိတ္လန္႕မႈ ေဘးမရွိျခင္း။